Μην τα αφήνεται!

Είμαστε εντελώς ανίκανοι να προσφέρουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα την προστασία που θα θέλαμε ενάντια σε κάθε κίνδυνο, σε κάθε πόνο, ενάντια στις ματαιώσεις, τον χαμένο χρόνο, τα γηρατειά και τον θάνατο.

Είμαστε άνθρωποι με ανάγκες και αδυναμίες με αγωνίες και 

υποχρεώσεις που ισορροπούμε στο σχοινί της προσπάθειας 

για να φροντίσουμε ότι μπορούμε και το κόστος ευκαιρίας 

μας εκτοπίζει.

Μην αφήνεται τον χρόνο,τον κίνδυνο,τον πόνο να μειώνει 

την ύπαρξη σας και να ματαιώνει τον αγώνα σας για την 

απόκτηση του μέτρου!

Αυτό που σήμερα μοιάζει δύσκολο, αύριο θα φαίνεται παιχνιδάκι σε τσέπη νηπίου.

Λένε πως ο κόσμος είναι σκληρός και η ζωή άδικη... Σε σχέση με τι τα καταλογίζουμε αυτά;
Λες και είδαμε και άλλους κόσμους λιγότερο ανθρωπινούς και πιο μηχανικούς;

Ο άνθρωπος καλείται να ξεπεράσει τον εαυτό του για να αποδεχτεί πως τίποτα δεν είναι μόνο κακό ή ανέφικτο,όλα είναι εφικτά.
Αν δεις το φως πίσω από το σκοτάδι και το συν πέρα από το πλην,έχεις την επιτυχία στο τσεπάκι!

Δεν είναι η πραγματικότητα μια,διαφέρει ανάλογα και από το μάτι που θα την συλλάβει.
Αυτό που σήμερα μοιάζει δύσκολο, αύριο θα φαίνεται παιχνιδάκι σε τσέπη νηπίου.
Είναι η τριβή που μας ακονίζει,η απόσταση που μας λυτρώνει και η προσαρμογή που μας δικαιώνει.

Να θυμάσαι πως θα περάσεις από στάδια λογιών λογιών, μέχρι να αποκωδικοποιήσεις την αδυναμία της φύσης μας, να δεχτεί το νέο και το μετρήσιμο.

Σε σχέση με τα μέτρα δυσκολευόμαστε και όταν τα καταχτισουμε τότε οριοθετούμε μόνοι μας τον πήχη πιο ψηλά γιατί έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι!
Και κάνεις άλλος πέρα από εμάς δεν μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τις ανεπάρκειες μας!

Χωρίς αλάτι και άνευ προσπάθειας τίποτα δεν θα ήταν ιδιο

Δεν θα αφήσω τις μέρες να προσπερνάνε αδιάφορα και κοινώς επαναλαμβανόμενα.
Θα κάνω κάθε φορά ένα βήμα πιο μπροστά, παρά το ρίσκο και την άγνοια για το αδοκίμαστο,
παρά τον φόβο για αυτά που απαιτεί και προϋποθέτει βάναυσα η εξέλιξη,παρά την κούραση για αυτά που θα με οδηγήσει να συμβάλω ο δρόμος για το όνειρο μου.

Ήδη ξέρω πως έχω τα εφόδια για να σκαλίσω πιο μεγάλες πέτρες,
Ήδη το ένστιχτο μου φωνάζει πως είναι ώρα για να πλεύσω σε πιο ανοιχτές θάλασσες!
Ένα πιο πέρα άλμα σε αυτό που αύριο θα μοιάζει έπαινος στον τοίχο των αναμνήσεων μου...
Σ.Π.