Πάντα ήμουνα το κοριτσάκι που καθόταν στην άκρη και παρατηρούσε τις ''σχέσεις''...
Κοιτάζοντάς τους σκεφτόμουν...Πώς να είναι να είσαι σε μια σχέση..
Θα τραγουδούσες τόσο δυνατά άραγε ;Τα πόδια σου θα πρηζόντουσαν από τον ασταμάτητο χορό ενώ όλη σου η αγάπη θα χωρούσε να μπει σε ένα μπουκάλι κρασί .; ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ..!
Θα γελάσουν,αν το ακούσουν.
Ήδη οι φωνές τους ηχούν στα αυτιά μου.. .
Αθεράπευτα ρομαντική λένε.. ΝΑΙ είμαι...
Δεν περιορίζομαι και ούτε κρύβομαι στα ''μπαούλα αναμνήσεων''
Σε πολλούς σχηματίστηκε η απορία τι είναι ''μπαούλα αναμνήσεων''.;
Είναι τα μεγάλα κουτιά που έχουμε όλοι μας μέσα μας ή σχεδόν όλοι ,με αναμνήσεις, που είτε τις ξεράσαμε με βουλιμία εκεί ώστε λαίμαργα να συνεχίσουμε να καταναλώνουμε νέες ,είτε τις πετάξαμε γρήγορα-γρήγορα εκεί ώστε να γεμίσουμε τα ''μπαούλα'' και να μην νιώθουμε ''κενοί' ...
Τις πετάγαμε ατσούμπαλα και προσπαθούσαμε να τις στριμώξουμε όλα σε ένα.
Εξοικονόμηση χορού λέμε.. Νιώθω τα ανόητα κεφάλια σας να κινούνται πάνω ,κάτω ..
Σαν να καταλάβατε οτι το ξέρατε,και απλά τώρα το θυμηθήκατε..
Και θα μου πείτε γιατί ''μπαούλα'' ; Γιατί είναι σαν εμένα...
Είναι ξεθωριασμένα ''καφέ μπαούλα'' που παλεύουν να αντέξουν αξιοπρεπώς
τη φθορά του χρόνου και προσπαθούν να κρατηθούν ίδια και απαράλλακτα σε μια
εποχή που συνεχώς αλλάζει .και αυτό; ΤΑ Τρομάζει. . .
MORE:http://soshakespeareanthoughts.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου