AMANTES AMENTES-ΝΕΟ ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΟΚ ΣΚΗΝΗ

Amantes Amentes –''Κι αν χαθώ''

Τέσσερα μονοπάτια ανδρών διασταυρώθηκαν για να αποδείξουν 
πως οι ερωτευμένοι είναι τρελά παθιασμένοι,με την τέχνη!

Με τον ενθουσιασμό της νεότητας και τον συνδυασμό ταλέντου και τύχης
 μέσα σε ελάχιστο χρόνο, βρέθηκαν να συνεργάζονται με τον Μίλτο Καραντζά,πυλώνα της ελληνικής δισκογραφίας.

Ορόσημο της μέχρι τώρα πορείας τους,
μεταξύ και άλλων εμφανίσεων, η παρουσία τους στην 
στέγη της ελληνικής ροκ, τον Σταυρό του Νότου.

Πολλά υποσχόμενοι,αξίζει να τους ακούσατε!

Σαν φίλη,εύχομαι

 να συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν!

Οι Amantes Amentes έρχονται πλέον επίσημα στη δισκογραφία
 και μας συστήνονται με το κομμάτι τους «Κι αν χαθώ».

Ένα Rock κομμάτι με επιρροές Reggae σε στίχους της Μιρέλλας Φ. και μουσική του Κώστα Μπερτόλη! Ένα συγκρότημα διαφορετικό, με φρέσκο ήχο, έτοιμο να μας καταπλήξει!

Kυκλοφορεί από την Final Touch (distributed by Cobalt).

Ποιοι είναι οι Amantes Amentes;
Οι Amantes Amentes δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 2012 από τους 
Θοδωρή Κέπα και Κώστα Μπερτόλη με αφορμή ένα LIVE.

Το όνομα τους προέρχεται από μια λατινική φράση που σημαίνει “Οι ερωτευμένοι είναι τρελοί” (πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Ρωμαίο κωμωδιογράφο Τερέντιο, 185-159 π.Χ.).
Η μουσική τους κινείται σε ελληνικούς Rock ρυθμούς με στοιχεία επίσης από Funk και Reggae.

Το Μάρτιο του ιδίου χρόνου αποφασίζουν να μπουν στο studio και ξεκινούν να γράφουν το πρώτο τους υλικό.

Μέχρι σήμερα οι Amantes Amentes έχουν εμφανιστεί σε διάφορα σημεία της Αθήνας και σε γνωστές μουσικές σκηνές oπως ο Σταυρός του Νότου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα έχουν καταφέρει να αποκτήσουν το δικό τους κοινό, που τους ακολουθεί σε κάθε τους live!

Αυτή την περίοδο είναι αφοσιωμένοι στη δημιουργία του πρώτου τους προσωπικού άλμπουμ στο οποίο θα έχουν συμμετοχές από μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.

https://www.youtube.com/watch?v=zVT9zNaYUCU

Φωνή: Θοδωρής Κέπας
Ακουστική – Ηλεκτρική κιθάρα : Κώστας Μπερτόλης
Μπάσο: Γιώργος Καψάλης
Τύμπανα: Φοίβος Ανδριόπουλος

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

Για πολλούς, Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη είναι ένα από τα πιο ερωτικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ.


Άμεσο, συγκινητικό, βαθιά τρυφερό και ερωτικό, το Μονόγραμμα είναι ένα από αυτά τα ποιήματα που κάθε φορά έχουν κάτι καινούριο να πούν, κάτι νέο να μας δείξουν. Αν το διαβάσετε σε διαφορετικές εποχές, ανάλογα με την ψυχική και συναισθηματική σας διάθεση θα σας αγγίξει διαφορετικά.


Το Μονόγραμμα έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1969-1971). 

Το ποίημα δημοσιεύτηκε πρώτη φορά την Άνοιξη του 1971 στις Βρυξέλλες σε χειρόγραφη μορφή. Στην Ελλάδα τυπώθηκε το φθινόπωρο του 1972.
Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη (απόσπασμα)


Σ” αγαπάω μ” ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για “σένα και για “μένα..
Επειδή σ” αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για “σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ” έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ” αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ” αγαπάω και σ” αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από “σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από “σένα και ν” αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ” αλλού φερμένο
δεν τ” αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για “σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ” ακούς;
Είμ” εγώ, μ” ακούς; Σ” αγαπάω, μ” ακούς;
Πού μ” αφήνεις, που πας, μ” ακούς;
Θα “ρθει μέρα, μ” ακούς; για μας, μ” ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ” ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ” ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ” ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν” ανθίσει αλλιώς, μ” ακούς;
Σ” άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ” ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ” ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ” ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ” ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ “ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ” ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ” ακούς;
Σ” αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ” ακούς;
Για “σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να “ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για “σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για “σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για “σένα,
όλα για “σένα, για “σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ” έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να” χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ” αγαπάω… Μ” ακούς;


Σ” αγαπώ, σ” αγαπώ, μ” ακούς.

http://www.eros-erotas.gr

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ!

ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ Facebook!

Την αρνητική όψη της χρήσης του Facebook αναδεικνύει αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κοινωνικό ψυχολόγο Ίθαν Κρος του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, υποστηρίζουν ότι το Facebook μπορεί να βοηθά τους ανθρώπους, ιδίως τους νεότερους, να επικοινωνήσουν online, όμως παράλληλα υποσκάπτει το αίσθημα ευτυχίας και ικανοποίησης του χρήστη από τη ζωή και τον εαυτό του.

Μάλιστα, όσο πιο μεγάλη χρήση του Facebook κάνει κάποιος, τόσο μεγαλύτερες φαίνεται να είναι οι αρνητικές επιπτώσεις για την ψυχολογία του.
Οι ερευνητές μελέτησαν 82 νεαρούς ενήλικους χρήστες και παρακολούθησαν στενά επί δύο εβδομάδες -μέσω τακτικών ερωτηματολογίων- με ποιόν τρόπο σχετιζόταν η χρήση του κοινωνικού δικτύου με τα αισθήματα ψυχικής ικανοποίησης κάθε χρήστη.

Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι όσο περισσότερο οι νέοι χρησιμοποιούσαν το facebook, τόσο χειρότερα ένιωθαν στη συνέχεια και τόσο περισσότερο το επίπεδο ικανοποίησής τους από τη ζωή έπεφτε. Όμως, όταν οι ίδιοι άνθρωποι είχαν άμεση, πρόσωπο με πρόσωπο, επικοινωνία με τους φίλους τους ή τηλεφωνικά, δεν ανέφεραν την ίδια αρνητική επίπτωση. Αντίθετα, μετά από τις άμεσες, αντί για τις online επαφές, ανέφεραν ότι ένιωθαν καλύτερα.

Σύμφωνα επίσης με την έρευνα, οι χρήστες περνούν περισσότερη ώρα στο Facebook, όταν νιώθουν μοναξιά, χωρίς όμως αυτό κατ' ανάγκη να τους κάνει μετά να νιώθουν καλύτερα.

Read more: http://www.newsbomb.gr/media-agb/story/336545/to-facebook-kanei-kako-stin-psyhologia#ixzz2xS0dDtVH

ΚΈΡΔΙΣΕ ΤΟ ΣΤΟΊΧΗΜΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Δεν είναι η εμφάνιση που μας γοητεύει,η εμφάνιση κεντρίζει τα πρώτα βλέμματα.
Η χημεία μας έλκει,η αλληλεπίδραση ...

Ο θαυμασμός γεννά τον ενθουσιασμό και ο ενθουσιασμός την εξιδανίκευση,τον έρωτα.
Ο ερωτάς δεν γνωρίζει σύγκριση,μεγέθη,μέτρα και σταθμά.
Όταν η σύγκριση μπαίνει από την πόρτα,το πάθος φεύγει από το παράθυρο...

Αν μπορείς να βλέπεις τον  σύντροφο σου όπως τον κοίταζες, πριν δεις τις αδυναμίες του, τότε οι βάσεις του έρωτα σου θα είναι ατσάλινες.

Όλα είναι υποκειμενικά και όσα τα κεφάλια,τόσες και οι γνώμες.
Το κοινά αποδεκτό τέλειο, δεν συναντάτε.

 Κάτι που ο Όμηρος είχε αντιληφθεί.
Αν κρίνουμε από το τέχνασμα να αποδώσει την ομορφιά της ωραίας Ελένης
μέσα από τις αντιδράσεις όσων την είδαν.
Δεν μας απαρίθμησε με έμφαση,τα στοιχεία της ομορφιάς της, μα το σάστισμα όσων την είδαν!

Και να θυμάστε να εκτιμάται τους θησαυρούς που έχετε σήμερα.
Μην σας παρασύρει ο εγωισμός.

Οι άνθρωποι δεν είναι ρεζέρβες αυτοκίνητου για να τους χρησιμοποιούμε όποτε θέλουμε.
Οι καρδιές παγώνουν και αν μετανιώσουμε, οι όροι αναστρέφονται.

Πάντα πίστευα στον νόμο της αναπλήρωσης.
Ο καθένας υπερτερεί σε κάτι, ώστε να αντισταθμίζει μια άλλη έλλειψη.

Να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε,να αναγνωρίζουμε τις χάρες των άλλων
και να αναδεικνύουμε με περηφάνια τις δικές μας.

ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΙΛΙΑ ΣΙΩΠΗ

Στου βράχου τη σιωπή θητεύω

για την ανάδυση.

Πώς εμπιστεύτηκα τη θάλασσα

πώς παγιδεύτηκα στην πέτρα!

Δεν είχε στο βλέμμα άλλο

παρά κρυφές στιγμιαίες λάμψεις

συνήθειες μιας θάλασσας

φύλλο ασημί μες στις ανταύγειες της

κάτοπτρο στις αντανακλάσεις.

Και πριν αγγίξω το υδάτινο είδωλο

το βυθό αναρίγησε.

Πρόλαβε-ωστόσο-

με επιφώνημα κατάδυσης

να με καταδικάσει

δεσμώτη Προμηθέα.

Στην πέτρα θα περάσει η ζωή

και ίσκιο δεν κάνει η θάλασσα.

Από τη συλλογή "Σαράντα μίλια σιωπή", εκδ.Ιωλκός

Θ'ΑΝΤΑΜΩΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ

Θ΄ανταμωθούμε ξανά -Λιώ Τσιάχα

Θα ανταμωθούμε ξανά
Σε κείνο το ξεχασμένο δειλινό
από χρώματα και λεμονανθούς
Σε κείνο το όνειρο που έγειρε
να αποκοιμηθεί στης λησμονιάς
την παρηγοριά..
Σε κείνη την άνοιξη που σμίλεψε
η νιότη τους ανθούς της
Αγάπη, παρηγοριά και φώς μου!
Θα αγαπηθούμε ξανά ..
Πριν οι χείμαρροι ημερέψουν
κι ο φλοίσβος ψιθυρίσει
τον έρωτά του στον γυαλό
Πριν ο ήλιος προσκυνήσει την Νύχτα
και το φεγγάρι πλέξει τους στεναγμούς
στα μαλλιά σου..
Υάκινθοι και μύρα
του κόρφου σου οι χτύποι
κι η αύρα
ν' αντιφέγγει του ήλιου το ξημέρωμα
στο δάκρυ των ματιών σου
Σώπασε!

ΓΛΥΚΌ ΦΡΑΟΥΛΑ ΓΙΑ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΙΣΚΟΥΣ!

-Τα υλικά που θα χρειαστούμε!

Ένα κιλό φράουλες

750 γραμμάρια ζάχαρη

Χυμό από ένα  λεμόνι

-Η εκτέλεση θα εξελιχτεί ως εξής :

Διαλέγουμε φράουλες μεγάλες και αγουρωπές.

 Κόβουμε το κοτσάνι και τις πλένουμε καλά.

Όπως είναι ολόκληρες τις βάζουμε σε στρώσεις με τη ζάχαρη μέσα σε κατσαρόλα.

Αφήνουμε να σταθούνε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη, περίπου 6 ώρες.

Μόλις λιώσει η ζάχαρη, βάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά και μόλις πάρει βράση μετράμε 3 λεπτά και  αποσύρουμε από τη φωτιά.

Αφήνουμε να ξανά σταθεί για μερικές ώρες και μετά με τρυπητή κουτάλα βγάζουμε τις φράουλες και βράζουμε το σιρόπι μέχρι να δέσει.

Μόλις είναι έτοιμο ρίχνουμε μέσα τις φράουλες και το λεμόνι.

Αφήνουμε να πάρει μόνο μια βράση και κατεβάζουμε από την φωτιά.

Μόλις κρυώσει το αδειάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα.

-Πρόταση σερβιρίσματος!

Είναι ιδανικό το καλοκαίρι πάνω σε παγωτό βανίλια!

Η ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ''ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗΣ ΠΕΝΑΣ''

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε.
 Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν: 
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία· 
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. 
Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει· φυτά, ζώα, ανθρώπους· στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ΄ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές· και με τ΄ όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ-ΑΣΚΗΤΙΚΗ

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ,Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΡΟΈΒΛΕΠΕ!

Τόσο επίκαιρο και εύστοχο το απόσπασμα που ακολουθεί.
Ο πατέρας του Θεάτρου, φαίνεται προφητικός,γιατί οι ιστορίες κάνουν κύκλους!

"Όσο πληθαίνουν εκείνοι που υποφέρουν τόσο πιο φυσικά φαίνονται τα δεινά τους.
Ποιος θα εμπόδιζε να βραχούν τα ψάρια στη θάλασσα;
Και αυτοί το ίδιο που τυραννιούνται,
μοιράζονται τούτη τη σκληρότητα απέναντι σε αυτούς τους ίδιους.
Είναι τρομερό να βλέπεις με πόση ευκολία προσαρμόζεται ο άνθρωπος,
όχι μόνο στα βάσανα των ξένων αλλά και στα δικά του.
Όλοι όσοι έχουν αναλογιστεί αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση,
αρνιούνται να επικαλεστούν ο ένας τον οίκτο του άλλου.
Αλλά είναι αναγκαίος ο οίκτος του καταπιεσμένου για τον καταπιεσμένο.
Είναι του κόσμου η ελπίδα..."

Μπ. Μπρεχτ

Η ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗΣ

Η παιδικότητα δείχνει να χάνεται όλο και γρηγορότερα με την πάροδο των ετών, πράγμα πολύ πιο επικίνδυνο για την ψυχοσύνθεση ενός ενήλικα.


Οι αληθινά δημιουργικοί άνθρωποι, οι πρωτοπόροι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, ακόμη και οι επιχειρηματίες, κατάφεραν πολλά από αυτά που επιθυμούσαν γιατί συνέχισαν να διατηρούν και στην υπόλοιπη ζωή τους τη ζωντάνια, τον αυθορμητισμό, την ανεξαρτησία, το θάρρος και τη δυνατότητα επιλογής με τα προσωπικά τους κριτήρια. Την παιχνιδιάρικη διάθεση των παιδικών τους χρόνων, τον ενθουσιασμό, την περιέργεια, την αναζήτηση, τη δημιουργικότητα.


Μην τετραγωνίζεσαι από τις επιτάξεις και την μορφοποίηση των ερεθισμάτων.


Διατήρησε την φυσική σου στάση, έναντι στον κόσμο.

Κανε τον αυθορμητισμό σου προέκταση του εαυτού σου και έκφραση των αληθινών συναισθημάτων σου!

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ!

Και ο καθένας μιλούσε τη δική του γλώσσα. Κι είχε ο καθένας τη δική του φωνή. Κι έχτιζαν οι γιοι του ανθρώπου έναν πύργο που η κορυφή του θ’ άγγιζε τον ουρανό.

Δεν είχαν ανάγκη να μιλούν για να συνεννοούνται: τα μάτια καθρέφτιζαν τη σκέψη τους. τα δάκρυα την απογοήτευση, οι ρυτίδες την κούραση, τα χαμόγελα την ικανοποίηση τους. Δούλευαν σιωπηλά, αρμονικά. Και ο πύργος υψωνόταν.

Και ο Προγραμματιστής κατέβηκε να δει τον πύργο που είχαν χτίσει οι γιοι του ανθρώπου. Και τους έκανε να μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα, έτσι που να εννοεί ο ένας τα λόγια του άλλου.

Άρχισαν τότε να γεύονται τις λέξεις, να πείθουν, να μεταπείθουν, να διαφωνούν, ν’ αντιγνωμούν για το χρονοδιάγραμμα, τους σκοπούς, το ρυθμό, τους στόχους. Άρχισαν να δυσφορούν, ν’ αναθεωρούν, να δημηγορούν, να κατηγορούν. Χωρίστηκαν σε ομάδες εχθρικές.

Όπλα έγιναν τα εργαλεία. Πολλοί σκοτώθηκαν. Δε χτίστηκε, ποτέ δε θα χτιστεί ο πύργος.

~Ευγένιος Τριβιζάς

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ''ΔΥΣΚΟΛΟΚΑΤΑΚΤΗΤΑ ΚΟΡΜΙΑ''

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –

ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.

Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.

Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,

φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,

συσκότιση παραπόνου,

παρηγοριὰ σπασμῶν.

Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,

ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

ΕΡΩΤΑΣ-ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ''ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ''.

Πάμπλο Νερούντα

«Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε ημέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.

… Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο από το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις ημέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής».

ΣΧΈΣΗ ΑΜΦΊΔΡΟΜΗ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ''ΧΡΟΝΙΚΟΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ ΕΦΗΜΕΡΟΥ''...

''  Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο.

 Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. 

Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. 

Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ' ένα πολύ γόνιμο παράπονο...

 Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! 

Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. 

Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας

 ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ' αναστάτωνα των άλλων τη ζωή.

 Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα...''

   ''Απ’ ό,τι άργησε να ‘ρθει κι από το τι δεν ήρθε, χειρότερα μας φέρθηκε αυτό που περιμέναμε,
 τι είναι μη γνωρίζοντας. ''                      

'' Πότε-πότε μας θυμάται το μέλλον όσο μακριά κι αν βρίσκεται,

όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε, γραμμένο πάντα βιαστικά

γιατί διαρκώς αναχωρεί για πιο μακριά ακόμα. 

Τι να το κάνεις; Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα.

Κανείς δεν ξέρει από μας να διαβάσει τι γράφει το μέλλον.

Παρεκτός κάτι ελάχιστες γραμματιζούμενες ελπίδες.

Τρέχα γύρευε.''

 '' Έχουμε έναν εξαίρετο σύμβουλο, σταθερό. 
Την πείρα μας. Εμένα ποτέ δεν με συμβούλεψε η πείρα μου. Ποτέ.
 Την απέκτησα, αλλά είναι σαν τα ευρήματα του μουσείου, πίσω από τη βιτρίνα.
 Τη βλέπεις, ξέρεις τι θα συμβεί, αλλά δεν το αποφεύγεις. 
Και στο κάτω κάτω της γραφής, το ζητούμενο είναι να γεύεσαι τα πράγματα, έτσι δεν είναι; 
Και να αποτυγχάνεις. 
Η πείρα πάει να σε προφυλάξει από αποτυχίες, δεν σε προφυλάσσει από επιτυχίες. 
Πώς να γίνει; Να ζήσει κανείς τόσο προσεκτικά ίνα τι; 
Να πεθάνει επιτυχημένος; Είναι φοβερό να πεθαίνεις επιτυχημένος.''                     

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ                    

Πλανόδιοι με όργανα μουσικής, ηλικιωμένοι με απωθημένα ζωής,
 παιδάκια με δάκρυα παραπόνων και άντρες με φιλότιμο. 
Οι αχίλλειες πτέρνες της ψυχής μου.

...GREEK MIRACLES...