'' Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο.
Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.
Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο.
Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ' ένα πολύ γόνιμο παράπονο...
Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως!
Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της.
Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας
ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ' αναστάτωνα των άλλων τη ζωή.
Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα...''
''Απ’ ό,τι άργησε να ‘ρθει κι από το τι δεν ήρθε, χειρότερα μας φέρθηκε αυτό που περιμέναμε,
τι είναι μη γνωρίζοντας. ''
'' Πότε-πότε μας θυμάται το μέλλον όσο μακριά κι αν βρίσκεται,
όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε, γραμμένο πάντα βιαστικά
γιατί διαρκώς αναχωρεί για πιο μακριά ακόμα.
Τι να το κάνεις; Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα.
Κανείς δεν ξέρει από μας να διαβάσει τι γράφει το μέλλον.
Παρεκτός κάτι ελάχιστες γραμματιζούμενες ελπίδες.
Τρέχα γύρευε.''
'' Έχουμε έναν εξαίρετο σύμβουλο, σταθερό.
Την πείρα μας. Εμένα ποτέ δεν με συμβούλεψε η πείρα μου. Ποτέ.
Την απέκτησα, αλλά είναι σαν τα ευρήματα του μουσείου, πίσω από τη βιτρίνα.
Τη βλέπεις, ξέρεις τι θα συμβεί, αλλά δεν το αποφεύγεις.
Και στο κάτω κάτω της γραφής, το ζητούμενο είναι να γεύεσαι τα πράγματα, έτσι δεν είναι;
Και να αποτυγχάνεις.
Η πείρα πάει να σε προφυλάξει από αποτυχίες, δεν σε προφυλάσσει από επιτυχίες.
Πώς να γίνει; Να ζήσει κανείς τόσο προσεκτικά ίνα τι;
Να πεθάνει επιτυχημένος; Είναι φοβερό να πεθαίνεις επιτυχημένος.''
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου