ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ

Υπάρχουν στην ζωή χρονικές περίοδοι, κατά τις οποίες για ένα διάστημα συμβιώνουμε με έναν άνθρωπο και αυτό είναι για την ψυχή ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής, που μπορεί να έχει καρμικούς λόγους. Όταν κάποτε αυτή η συμβίωση λήξει, μπορεί πάλι αυτό να σημαίνει ότι ένα μέρος του κάρματος έχει λυθεί. 
Εκτός τούτου υπάρχουν άνθρωποι, που συμβιώνουν για μια ολόκληρη ζωή κι αυτός μπορεί να ήταν ένας προορισμός, μια επιθυμια του θεϊκού σχεδίου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι μαριονέτες του πνευματικού κόσμου, επειδή η απόφαση για τον δρόμο που θα ακολουθήσει στην ζωή του κανείς λαμβάνεται από αυτόν τον ίδιο. Τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην ζωή και για τα οποία πρέπει να λάβει κανείς αποφάσεις προέρχονται είτε από αυτόν τον ίδιο, τα έχει δημιουργήσει δηλαδή μόνος του, είτε προέρχονται από την καρμική επιτροπή, είναι δηλαδή καρμικά. Εκτός αυτού μπορεί να συμβαίνει, η καρμική επιτροπή να διαβλέπει ένα μέρος του μέλλοντος, δηλαδή ποιες αποφάσεις θα πάρει κανείς, πως θα νοιώθει μέσα του, τι θυμούς και αντιθέσεις θα έχει κι ακόμη τι καλό πρόκειται να του συμβεί.

Δεν μπορεί όμως σήμερα να παρέμβει και να πει: Σε τρεις μήνες θα πάρεις μια απόφαση, πάρε την τώρα έτσι κι αλλιώς. Αυτό θα ήταν μια απόλυτη επιρροή και επιβολή.

Τις αποφάσεις για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου, δηλαδή το αν θα είναι ένας άνθρωπος ισορροπημένος, χαρούμενος κτλ, τις λαμβάνει ο ίδιος. 
Είναι η ζωή του. Η καρμική επιτροπή συνοδεύει κατά κάποιο τρόπο τη ζωή ενός ανθρώπου, χωρίς να τον απαλλάσσει από τις αποφάσεις, που ο ίδιος έχει πάρει. 
Αυτό που πρέπει να γνωρίζει ένας άνθρωπος είναι, ότι μετά τον επίγειο θάνατο θα βρεθεί πάλι στον πνευματικό κόσμο και στον καθορισμένο χρόνο και στιγμή μπροστά στην καρμική επιτροπή.
 Αυτή αποτελείται από υψηλά ιστάμενα πνεύματα, που μαζί του βλέπουν την ζωή που τελείωσε και τότε μέσα από την ολοκληρωτική εμπειρία θα γνωρίσει ποιες στιγμές και γεγονότα είναι καλές ή κακές για την εξέλιξη της ψυχής του.

Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι για ένα λάθος που έκανε κανείς χρειάζεται να νοιώθει ταπεινωμένος. 
Αντιθέτως, από τα λάθη μαθαίνει η ψυχή. 
Βεβαίως, και τις καλές κι ωραίες στιγμές τις βλέπει η ψυχή ότι έγιναν κι ότι τις βίωσε μέσα σε μια ισορροπία αρμονίας πνεύματος - ψυχής και θείας βούλησης.


http://www.youtube.com/watch?v=qBe_XidzjXM