ΟΣΑ ΜΑΣ ΨΙΘΥΡΊΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

 

Το καλοκαίρι πλησιάζει και η θάλασσα μας έλκει όλο και εντονότερα.

Το σώμα μας αναπολεί τις μέρες της ανάπαυσης και της διασκεδαστικής δράσης μέσα ή κοντά της.

Τα καλοκαίρια αφήνουν τα αποτυπώματα τους, στις σελίδες των αναμνήσεων μας, ανεξίτηλα...

Χαράσσουν μέσα μας, την περιπετειώδη αύρα τους και τα μάτια όταν βλέπουν γαλάζιο ξεβράζουν τις ζωηρές μνήμες!

Έτσι ηρεμούμε γιατί η ελπίδα μας τρέφεται!

Τα καλοκαίρια ανοίγουν τα παράθυρα ,τα ρούχα αραιώνουν,τα αρώματα πληθαίνουν,
η διάθεση εκτοξεύεται και οι φράουλες,αχ οι κοκκινωπές πλανεύτρες μας κλέβουν την καρδιά!

Τα ιδρωμένα μας  κορμιά μαρτυρούν πως είμαστε σε κίνηση...

Το καλοκαίρι, μας απορροφά τις σκοτούρες και μας 
εξισώνει κατά κάποιον τρόπο κάτω από τον Θεό Ήλιο.

Έχουμε μια θέση στα αγαθά του εαρινού παραδείσου. Μακριά από τις διαφορετικές ζωές μας,που μας κρατάνε σε απόσταση.

Αγαπώ τα καλοκαίρια γιατί ξανά συναντώ την μανά Φύση και απαντώ στο κάλεσμα της, με τόσο δυνατή έκφραση χαράς, όσο δυνατή ήταν η προσμονή τους.

Μια εώρα κάτω από την σκιά,μια μελωδία,ένα καλό βιβλίο,το απέραντο γαλάζιο και ένα σκεύος με ροδάκινα, τα εισιτήρια της απόδρασης.

Μεγάλες μέρες πλούσιες από φως και λαδιά αρωματικά κοντά στην άμμο,οι βάρκες για το ταξίδι μας!

Η ΡΑΓΙΣΜΑΤΙΑ...

 Αρχή της σωτηρίας είναι η αναγνώριση του σφάλματος, το ραντεβού μαζί του, το φιλί στα χείλη,

 ο σεβασμός, η εκτίμηση και οι σκορπιοί από τους κήπους του. Το κέντημα, το μαστίγωμα, η δηκτική του ειλικρίνεια.

Ιδιότροπο παιδί, σου λέει. Εσύ ακούς μια έγκριση. Δεν ξέρουμε τι ακούς, ακούς ό,τι θέλεις, πάντως όχι απόρριψη, γιατί αλλιώς κάτι θα είχες διορθώσει. Ιδιότροπο παιδί δεν σημαίνει απαραίτητα κακό παιδί. 

Αντίθετα, σημαίνει ευχάριστα διαφορετικό, ευχάριστα αλλιώτικο, αφού το σχόλιο συνοδεύεται με χαμόγελο. 

Εν τω μεταξύ εσένα σου αρέσει να διαφέρεις. Να διαφέρεις με τρόπο που και να κάνεις ό,τι σου κατεβαίνει και να κερδίζεις το γεμάτο νόημα χαμογελαστό σχόλιο.

Εκεί πατήσανε τα λάθη, εκεί σκάψανε, θεμελιώσανε, σφάξαμε και τον κόκορα, πετρώσανε, δέσανε, υψωθήκανε. Τσιμέντο, λάσπη. Υπήρχε χώρος τότε. Υπήρχε χρόνος. Υπήρχαν ελαφρυντικά. 
Είναι ανθρώπινα τα λάθη. Είναι δικαίωμα. Έτσι είναι. Μόνο που μπορεί να τα μπερδέψεις
 και να το παρακάνεις. Να βρεθείς να καμαρώνεις για το λάθος. Αυτό πάει πολύ, είναι επικίνδυνη παρεξήγηση.

Η συγκεκριμένη εκείνη παιδική ιδιοτροπία θα φέρει τις δίδυμες θείες της, τις εφτά εξαδέλφες και τους σαρανταπέντε Γιάννηδες. Θα φέρει τον έπαινο που ήθελε ν’ ακούσει και θα θέλει να τον διακτινίσει. Είναι αυτάρεσκη, νεανική, ανόητη, λίγο αυθάδης, λίγο επίθεση, λίγο άμυνα, μεγαλώνει, βγαίνει και ραντεβού μ’ ένα κορίτσι, το οποίο με τη σειρά του έχει μάθει να σχολιάζει χαμογελαστά. 
Ο φαύλος και ο κύκλος. Φίλοι, μου λένε, παθαίνουν τα ίδια.
 Σε πηγαίνουν όλοι και όλα προς το λάθος σου. Προς το χαρακτηριστικό, το βασικό σου μειονέκτημα, το επαναλαμβανόμενο λάθος. 
Σε προτιμούν κατά βάθος με το λάθος σου. Είναι η κερκόπορτα, η ραγισματιά, η εύκολη πρόσβαση, εκεί που μπάζεις. Από κει προτιμάει ο άλλος να μπει. Από το εύκολο, από το χάσμα, από το χαντάκι σου, να μπει και να σε σώσει.
 Έτσι είναι, έτσι κάνουμε. Υπήρχε χώρος, υπήρχε χρόνος. 
Υπήρχε και υπάρχει λόγος. Εσύ και αυτό, το επαναλαμβανόμενο λάθος, είσαστε ένα.
 Εγώ και το δικό μου, το χαρακτηριστικό μου χαντάκι, είμαστε ένα. Υπάρχει λόγος.
 Όμως -αν υποτεθεί ότι ποτέ δεν είναι αργά- κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να γίνει τώρα αμέσως.

More: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.blog&id=32865

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

''Είσαι «άνθρωπος μικρός, κοινός». Συλλογίσου τη δι-λή έννοια που έχουν τούτες οι λέξεις,

 «μικρός» και «κοινός»...

Μην το βάζεις στα πόδια! Βρες το κουράγιο να αντικρίσεις τον εαυτό σου!

  «Με ποιο δικαίωμα μου κάνεις κήρυγμα;» Βλέπω την ερώτηση στο τρομαγμένο βλέμμα σου.

 Σ' ακούω να την ξεστομίζεις όλο αυθάδεια. Φοβάσαι να αντικρίσεις τον εαυτό σου, ανθρωπάκο. 

Φοβάσαι την κριτική, όσο και τη δύναμη που σου υποσχέθηκαν. 

Αλήθεια, πώς σκέφτεσαι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμή σου; 

Δεν ξέρεις. 

      
 Φοβάσαι και να σκεφτείς ακόμη πως μπορεί κάποια μέρα να 'σαι διαφορετικός:

Ελεύθερος αντί φοβισμένος, ειλικρινής αντί ραδιούργος, να χαίρεσαι τον έρωτα, 
όχι σαν τον κλέφτη μες στη νύκτα, αλλά ανοικτά, στο φως του ήλιου. 

Απεχθάνεσαι τον εαυτό σου, ανθρωπάκο. Αναρωτιέσαι, «Ποιος είμαι εγώ που θα 'χω άποψη, 

θα κουμαντάρω τη ζωή μου και θα αποκαλώ ολάκερη την οικουμένη δική μου;» Δίκιο έχεις. 

Ποιος είσαι εσύ που θα διεκδικήσεις τη ζωή σου; Ε, λοιπόν, θα σου πω ποιος είσαι.

Διαφέρεις από τον ισχυρό σε τούτο μόνο, ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ 
μικρός ανθρωπάκος, αλλά ανέπτυξε μια σημαντική ικανότητα. 

Αναγνώρισε την ποταπότητα και την ανεπάρκεια των σκέψεων και των πράξεών του.

 Κάτω από την πίεση κάποιου έργου που θεώρησε σημαντικό, έμαθε να διακρίνει
 οτι η μικρότητα κι η ευτέλειά του απειλούσαν την ευτυχία του. 

Με άλλα λόγια ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε τι είναι ανθρωπάκος. 

Ο ανθρωπάκος, όμως, δε γνωρίζει ότι είναι ποταπός και φοβάται να το μάθει. 

Κρύβει την ποταπότητα και την ανεπάρκειά του πίσω από αυταπάτες δύναμης και μεγαλείου,

 τη δύναμη και του μεγαλείου κάποιου άλλου.

 Είναι περήφανος για τους μεγάλους στρατηγούς του, αλλά όχι για τον εαυτό του. 

 Θαυμάζει την ιδέα που δεν είχε κι όχι εκείνη που είχε.

 Όσο λιγότερο καταλαβαίνει κάτι, τόσο περισσότερο πιστεύει σ' αυτό. 

Κι όσο καλύτερα αντιλαμβάνεται μια ιδέα, τόσο η πίστη του σ' αυτήν κλονίζεται.''

Βίλχελμ Ράιχ: Άκου Ανθρωπάκο 

Συνέντευξη: « Θοδωρής Κέπας, η φωνή των Amantes Amentes»

Ένα ανοιξιάτικο μεσημεριανό βρεθήκαμε στα στενά της  Πλάκας,με άκρως εύθυμη διάθεση, με τον Θοδωρή Κέπα, τραγουδιστή των Amantes Amentes. 

Η ευχάριστη βόλτα μας εξελίχτηκε σε μια γόνιμη συνάντηση!

Όπως θα δείτε ο Θοδωρής μας άνοιξε τα ''χαρτιά'' του και κέρδισε το στοίχημα της παρθενικής του συνέντευξης!

Από ότι μου είπες,στην βόλτα που είχαμε προ λίγου στα στενά της Πλάκας,είναι η πρώτη σου προσωπική συνέντευξη. Πως αισθάνεσαι για αυτό;

Όντως είναι η πρώτη μου προσωπική συνέντευξη και θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ το oxygenius365.blogspot.com  που μου/μας δίνει αυτή τη δυνατότητα να ακουστούμε και να μας γνωρίσει περισσότερος κόσμος. 

Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και για την μέχρι τώρα πορεία σου στην μουσική!

  Το ταξίδι μου στη μουσική ξεκινάει αν θυμάμαι καλά έξι χρόνια πριν ή εφτά,

  σε μια βραδιά τραγουδιού στη κατασκήνωση που πήγαινα εκείνη την περίοδο.

 Έτυχε να συμμετάσχω γιατί δεν είχα ιδέα μέχρι τότε ότι μπορώ να τραγουδήσω, 

πόσο μάλλον ότι έχω φωνή. 

Μετά με ανακάλυψε ο τωρινός μας κιθαρίστας των Amantes Amentes, ο Κώστας Μπερτόλης 

και μου πρότεινε να κάνουμε ένα LIVE μαζί.

 Έτσι, γρήγορα- γρήγορα δημιουργήθηκε  η ιδέα ενός σχήματος αλλά δεν κράτησε πολύ, έγινε το LIVE

και μετά σταματήσαμε με τα παιδιά. 

 Έπειτα ακολούθησαν αρκετά LIVE, ακουστικά με εμένα και το Κώστα στην περιοχή κυρίως της Μεταμόρφωσης που μένει. 

Παράλληλα όλο αυτόν τον καιρό  ψάχναμε μέλη ώστε να φτιάξουμε  μια μπάντα για να ξεφύγουμε 

απ' τα ακουστικά LIVE και να παίζουμε με πιο ηλεκτρικό ήχο και αυτό έμελλε να γίνει τον Σεπτέμβριο του 12’ που οι Amantes Amentes δημιουργήθηκαν.

Σαν ιδρυτικό μέλος των Amantes Amentes πες μας πως ενωθήκατε με την σημερινή σας μορφή και  πως δώσατε την ονομασία της μπάντας σας. Αν δεν απατώμαι έχει λατινικές ρίζες!

Αmantes Amentes ή αλλιώς ‘’οι ερωτευμένοι είναι τρελοί’’ και πολύ σωστά  έχει λατινικές ρίζες και προέρχεται από μια λατινική φράση του Ρωμαίου κωμωδιογράφου Τερέντιου. 

Η ονομασία προέκυψε όταν ένα βράδυ στο σπίτι μου ψάχναμε λατινικά ονόματα και φράσεις με ένα φίλο μου το Γιώργο, για να πάρουμε ιδέες.

 Εγώ απ' την αρχή ήθελα ένα  δισύλλαβο όνομα, που να έχει ένα νόημα για εμάς και να μένει στο αυτί και αυτό το βρήκε ο Γιώργος,μου το πρότεινε, μου άρεσε, ψάξαμε την ετυμολογία,το είδαν και τα παιδιά και εν τέλει το κρατήσαμε.

Τώρα όσων αφορά το πώς ενωθήκαμε είναι μια άλλη κουβέντα ( γέλια). 

Αρχικά να σας πω ότι ήμασταν 5 μέλη όταν πρώτο -δημιουργηθήκαμε, είχαμε και άλλον ένα κιθαρίστα, το Θανάση Αλαμάρα , που έπαιζε ηλεκτρική και ο Κώστας Μπερτόλης , ο τωρινός μας και μοναδικός κιθαρίστας, είχε αναλάβει εκείνη την περίοδο την ακουστική κιθάρα και στη συνέχεια το σκηνικό άλλαξε. 

Το Γιώργο Καψάλη, το μπάσο της μπάντας μας, τον γνώρισα τυχαία σε ένα LIVE  των Trendy HooliGuns που συμμετείχε, του πρότεινα μετέπειτα να μας βοηθήσει με ένα Live που είχαμε στα σκαριά με το Κώστα και το Θανάση  εκείνη την περίοδο στη Νέα Πεντέλη, με προοπτική να δουλέψουμε εκεί όλο το χειμώνα, δέχτηκε και εν τέλει μετά εδραιώθηκε.

Επίσης εκείνη την περίοδο είχαμε άλλον drummer, αλλά δεν καταφέραμε να συνεχίσουμε την συνεργασία μας, εξαιτίας  κάποιων δυσκολιών που προέκυψαν λίγο αργότερα  στη σύνθεση  των κομματιών του πρώτου μας υλικού. 

Τελικά την θέση του αντικατέστησε ο τωρινός μας drummer o Φοίβος Ανδριόπουλος.

Τι εμπόδια προσπεράσατε για να βρεθείτε σε αυτό το σημείο;

Τα εμπόδια που πιστεύω συναντάει κάθε μπάντα όταν θέλει να κάνει σοβαρή δουλειά. 

Πέρα δηλαδή του γεγονότος  ότι αλλάξαμε μια φορά drummer και χρειάστηκε να λύσουμε την συνεργασία μας με τον δεύτερο κιθαρίστα που είχαμε.

 Ένα σημαντικό εμπόδιο ήταν το γεγονός ότι ο τωρινός μας κιθαρίστας ο Κώστας Μπερτόλης, σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη και έχουμε το πρόβλημα, όπως καταλαβαίνεται με την απόσταση. 

Καταφέραμε όμως και το λύσαμε κατά κάποιον τρόπο, γιατί απ' την είσοδο μας στην δισκογραφική και μετά, ο Κώστας άρχισε να έρχεται πιο τακτικά στην Αθήνα.

Η Final Touch και ο Μίλτος Καρατζάς σας έδωσαν το βάφτισμα. 

Τι έχετε αποκομίσει από την μέχρι τώρα συνεργασία σας;

Ο Κος. Μίλτος απ' την αρχή που μας προσέγγισε μέχρι τώρα, μας έχει δημιουργήσει μια πολύ θετική εικόνα και είναι ένας απ' τους λόγους που δεχτήκαμε την πρόταση για δισκογραφική συνεργασία.

 Eίναι η ποιότητα ανθρώπου που δείχνει και αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να πούμε το ναι με την Final Touch. 

Σίγουρα θα έχουμε περισσότερα να σας πούμε μελλοντικά γιατί είμαστε στην αρχή μας, αν αναλογιστείτε ότι μπήκαμε επίσημα στη δισκογραφία πριν δυο μήνες. 

Στο μουσικό χάρτη που κατατάσσεται την μπάντα σας;

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για το είδος της μπάντας, για το λόγο ότι οι επιρροές μας ποικίλουν.

 Αλλά επειδή θέλεις μια απάντηση, (γέλια), θα σου πω απλά ότι η μουσική μας κινείται σε ελληνικούς ροκ ρυθμούς.

Πιστεύω ότι είστε νέο αίμα για το είδος σας! Ποια είναι η άποψη σου για την  ελληνική ροκ σκηνή και γιατί την επιλέξατε;

Η άποψη μου για την ελληνική ροκ σκηνή; Καλή ερώτηση! Για αρχή να ξεκινήσουμε με το ερώτημα, υπάρχει ελληνική ροκ σκηνή σήμερα; Για εμένα η ελληνική ροκ σκηνή έκλεισε σαν κεφάλαιο στα τέλη του 90’ όταν αποσύρθηκαν απ το χώρο μπάντες όπως «Ξύλινα Σπαθιά», «Τρύπες» , «Στέρεο Νόβα», «Ενδελέχεια» και τα λοιπά. 

Οι μόνες μπάντες που κατά την προσωπική μου γνώμη μπορούν και στηρίζουν ακόμα την ελληνική ροκ σκηνή σε ένα επίπεδο είναι τα Υπόγεια Ρεύματα και Magic De Spell, μιλώντας πάντα για πολύ μεγάλα ονόματα του χώρου. 

Ο Παύλος Παυλίδης και ο Γιάννης Αγγελάκας είναι ενεργοί  στο χώρο, αλλά σε προσωπικά μονοπάτια  και χαίρομαι ιδιαίτερα που τους έχουμε ακόμα κοντά μας, όπως επίσης

 ο  Βασίλης Παπακωνσταντίνου, που είναι σημαία για την ελληνική ροκ σκηνή. 

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι μόνο αυτές είναι και ότι δεν υπάρχουν άλλες καλές μπάντες αυτή την περίοδο στο χώρο όπως είναι π.χ. τα Γυμνά Καλώδια, Ένα Βήμα Μπροστά, Μοτίβο 4 κ.α.

  Αυτές όμως που κατά την προσωπική μου γνώμη έχω ξεχωρίσει είναι σχήματα του 80’ και 90’. 

Ο λόγος που επιλέξαμε το συγκεκριμένο χώρο είναι γιατί θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάτι διαφορετικό και πιστεύουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε, τώρα από εκεί και πέρα στο χέρι μας είναι και η πορεία μας θα το δείξει, όπως επίσης ο κόσμος που θα το κρίνει πρώτος. 

Μετά το πρώτο σας single, πότε να αναμένουμε ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά;

Προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε  αυτή την περίοδο και πιστεύω μέσα στον Δεκέμβρη του 14 θα είμαστε έτοιμοι.

 Εδώ να πω λίγα πράγματα για το άλμπουμ. Ο δίσκος θα περιλαμβάνει γύρω στα 10 με 11 κομμάτια, σε στίχους  του Θέμη Βουρλιωτάκη, Μαρίας Χρυσού, Μιρέλλας Φ. και δικούς μου. 

Η σύνθεση είναι του Γιώργου Καψάλη και Κώστα Μπερτόλη. 

Επίσης υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στο δίσκο να έχουμε συμμετοχές από μεγάλα ονόματα της ελληνικής ροκ σκηνής.

Αλήθεια τι μουσική ακούς και με ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να συνεργαστείς;

Πάντα είναι δύσκολο να απαντήσεις απόλυτα σε μια τέτοια ερώτηση, όσον αφορά την μουσική που ακούς, γιατί έχεις να πεις τόσα πράγματα που θα χρειαστείς και δεύτερη συνέντευξη (γέλια). 

Αρχικά να σας πω ότι ήμουν ‘’μεταλάς’’ κάποτε, με μακρύ μαλλί και όλα τα σχετικά, οπότε είναι λογικό, τα μουσικά μου ακούσματα να  είναι ακόμα μπάντες του τύπου  Metallica, Slipknot, Linkin Park, 

system of a down κ.α, αλλά ακούω παράλληλα και  πολλά άλλα είδη μουσικής, καλλιτέχνες και μπάντες όπως Αrctic Monkeys, Deftones, HIM, Alice in Chains, Nirvana,Placebo και πολλές άλλες...

 Όπως καταλαβαίνετε κατά κόρον ακούω Rock και όλα τα παρακλάδια της.

 Επίσης τρέφω μεγάλη αγάπη για την Blues και την Jazz. 

  Από ελληνικές μπάντες και καλλιτέχνες δεν θα σας πω, γιατί δεν θα την γλιτώσουμε την δεύτερη συνέντευξη (γέλια). 

Τώρα όσον αφορά τους καλλιτέχνες που θα ήθελα να συνεργαστώ σε ρεαλιστικά πλαίσια, είναι

 ο Παύλος Παυλίδης, Γιάννης Αγγελάκας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου που είχα και την χαρά να  τον γνωρίσω πριν ένα χρόνο. 

Σε πιο ουτοπικά πλαίσια θα σου πω Ville Valo (HIM) και Alex Turner (Αrctic Monkeys).

                          (ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΝΕΩΣΗ!!)

                        
Ποιες είναι οι σημαντικότερες στιγμές στην πορεία σας ως τώρα;

Σίγουρα η είσοδος μας στην δισκογραφική και η μέρα που υπογράψαμε το συμβόλαιο. 

Προσωπικά για εμένα ήταν κάτι που περίμενα χρόνια, οπότε αναμφίβολα την έχω στο μυαλό μου ως την πρώτη πιο σημαντική στιγμή,  γιατί εκεί είναι η Αρχή. 

Επίσης μια ακόμα σημαντική στιγμή για εμάς ήταν φέτος τον Δεκέμβρη του 2013 , που συμμετείχαμε στο Σταυρό του Νότου με τους Ένα Βήμα Μπροστά καθώς και όταν μας κάλεσαν να παίξουμε

 στο Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος για τους Γιατρούς του Κόσμου.

Τι να αναμένουμε από τους Amantes Amentes; Θα περιμένουμε σύντομα μουσικά νέα σας;

Αυτή την περίοδο όπως είπα και πιο πριν είμαστε αφοσιωμένοι στη δημιουργία του πρώτου μας προσωπικού άλμπουμ, που ευελπιστούμε να είναι έτοιμο μέσα στο Δεκέμβρη του 2014. 

Νωρίτερα όμως, το Μάιο, θα είναι έτοιμο και το δεύτερο μας single με τίτλο ‘’Μη ρωτάς’’ σε στίχους δικούς μου και  μουσική του Γιώργου Καψάλη που θα κυκλοφορήσει επίσημα

 σε digital μορφή από την Final Touch.

 Επίσης θα συμμετέχουμε σε μια εκπομπή στην τηλεόραση μέσα στο Μάιο και θα παρουσιάσουμε δυο κομμάτια μας, από το άλμπουμ που ετοιμάζουμε. 

Τέλος αναμένουμε απ' τη δισκογραφική να μας ανακοινώσει τα φεστιβάλ που θα συμμετάσχουμε 

το καλοκαίρι.   

Σαν Θοδωρής Κέπας  τι θα συμβούλευες ένα νέο στην ηλικία σου, που θέλει να κάνει μια αρχή στον συγκεκριμένο χώρο...

 Να πιστεύει στα όνειρο του, να εργάζεται, να μελετάει συνεχώς, να θέτει στόχους ένα προς ένα κάθε μέρα και σιγά-σιγά. Άμα το λέει η καρδιά, θα τα καταφέρει… 

Εμείς με την σειρά μας, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε σε αυτό το νέο και πολλά υποσχόμενο πρόσωπο να συνεχίσει να εξελίσσεται 

και να αποτελέσουμε για εκείνον, έναν τυχερό οιωνό! Όποτε αναμένουμε νέα του!
                                                                                                                                
Επιμέλεια : Sophie Piterou 

ΤΑ ΜΠΑΟΥΛΑ

Τα μπαούλα. . .

Πάντα ήμουνα το κοριτσάκι που  καθόταν στην άκρη και  παρατηρούσε  τις ''σχέσεις''... 

Κοιτάζοντάς τους σκεφτόμουν...Πώς να είναι να είσαι σε μια σχέση..

Θα τραγουδούσες  τόσο  δυνατά  άραγε ;Τα πόδια σου θα πρηζόντουσαν από τον ασταμάτητο χορό ενώ όλη σου  η αγάπη  θα χωρούσε να μπει  σε ένα  μπουκάλι κρασί .; ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ..! 

Θα γελάσουν,αν το ακούσουν.

Ήδη οι φωνές τους ηχούν στα αυτιά μου.. .

Αθεράπευτα ρομαντική λένε.. ΝΑΙ είμαι...

Δεν περιορίζομαι και ούτε κρύβομαι στα ''μπαούλα αναμνήσεων''

Σε πολλούς σχηματίστηκε   η απορία τι είναι ''μπαούλα αναμνήσεων''.; 

Είναι τα μεγάλα κουτιά που έχουμε όλοι μας μέσα μας ή σχεδόν όλοι ,με αναμνήσεις, που είτε τις ξεράσαμε με βουλιμία εκεί ώστε λαίμαργα να συνεχίσουμε να καταναλώνουμε νέες ,είτε τις  πετάξαμε γρήγορα-γρήγορα  εκεί  ώστε να  γεμίσουμε τα ''μπαούλα'' και να μην νιώθουμε ''κενοί' ...

Τις πετάγαμε ατσούμπαλα και προσπαθούσαμε να τις στριμώξουμε όλα σε ένα. 

Εξοικονόμηση  χορού λέμε.. Νιώθω τα ανόητα κεφάλια σας να κινούνται πάνω ,κάτω ..

Σαν να καταλάβατε οτι το ξέρατε,και απλά τώρα το θυμηθήκατε..

Και θα μου πείτε γιατί ''μπαούλα'' ; Γιατί είναι σαν εμένα... 

Είναι ξεθωριασμένα ''καφέ μπαούλα''  που παλεύουν να αντέξουν αξιοπρεπώς

 τη φθορά του χρόνου και προσπαθούν να κρατηθούν ίδια και απαράλλακτα σε μια 

εποχή που συνεχώς αλλάζει .και αυτό; ΤΑ Τρομάζει. . .

  MORE:http://soshakespeareanthoughts.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

ΕΘΊΣΤΗΚΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΊΑ...

Με το να κλείνω τα μάτια μου στο κάθε τι που δεν μοιάζει σε σένα,
Εθίζομαι όλο και περισσότερο σε σένα.
Όμορφο μου παραμύθι,
Μέρος αγαπημένο να ξ αποστάζω την καρδιά μου.
Θυμάμαι πάντα να με περικλείεις με στοργή και φροντίδα στο μαγικό σου κόσμο.
Πόσο γαλήνευε την καρδιά μου .
Κάθε φορά που πόναγε ,εκεί έβρισκα ένα καταφύγιο από τον πόνο.
Ο κόσμος ήταν πιο ερωτεύσιμος από τις δικές σου σελίδες, πιο δικός μου.
Ευγενικοί ιππότες ,πρίγκιπες ,και όσα η ψυχή μου επιθυμούσε , όλα εκεί..

Κοίταζα την πραγματικότητα χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
Η Κυνικότητα , που ξέρουν καλά να κρύβουν ΄΄οι μασκαράδες πρίγκηπες΄΄
Όσο ωραία την έκαναν να φαίνεται στα φώτα της ειλικρίνειας, τόσο εμετική και αποκρουστική φαίνονταν όταν έπεφταν αυτά.


Όσο πιο πολύ γνώριζα την πραγματικότητα τόσο πιο πολύ έτρεχα μακριά της.
Άνοιγε τις πόρτες του κόσμου της για να μπώ,
όμως εγώ ποτέ δεν τα κατάφερα να φτάσω ώς εκεί.


Με γέμισες ''Προσδοκίες'' πολύ μεγαλύτερες  απο αυτά που μπορούσα να βρω.
Ναι ! αυτό που μου έμαθες καλά είναι η αυθεντικότητα.
Ότι βλέπω , αυτό είναι.
Πόσο ανακριβή προσέγγιση των ανθρώπων μου δίδαξες.

 

                                                    Δεν μπορώ  χωρίς εσένα παραμύθι μου
                                                                               Ξέρεις;                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             
                            Eθίστηκα στα παραμύθια και η πραγματικότητα δεν με συγκινεί πια.



More: http://soshakespeareanthoughts.blogspot.gr/2014/03/blog-post_23.html

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΥ ΖΕΙΝ!

Για να αποφύγεις την αυτοκαταστροφή και τους γιατρούς...

...Εξέφραζε τα Συναισθήματά σου
Συναισθήματα και αισθήσεις που είναι κρυμμένα, καταπιεσμένα, καταλήγουν σε ασθένειες όπως : γαστρίτιδα, έλκος, οσφυϊκούς πόνους, νωτιαίος.


Με το πέρασμα του χρόνου, η καταπίεση των συναισθημάτων εκφυλίζεται σε καρκίνο.

Τότε, πάμε σε έναν έμπιστο φίλο ή φίλη, να μοιραστούμε με οικειότητα το «μυστικό» μας, τα λάθη μας!

Ο διάλογος, η ομιλία, οι λέξεις, είναι μία δυναμική και εξαιρετική θεραπεία!



...Παίρνε Αποφάσεις
Το αναποφάσιστο άτομο παραμένει μέσα στην αμφιβολία, στο άγχος, στην αγωνία. 
Η αναποφασιστικότητα συσσωρεύει προβλήματα, ανησυχίες και επιθέσεις. Η ανθρώπινη ιστορία είναι φτιαγμένη από αποφάσεις.
 Το να αποφασίζεις είναι το να ξέρεις να αποκηρύσσεις, να γνωρίζεις να χάνεις πλεονεκτήματα και αξιώσεις του να κερδίζεις τους άλλους. 
Οι αναποφάσιστοι άνθρωποι είναι θύματα γαστρικών παθήσεων, νευρικών πόνων και δερματικών προβλημάτων.

...Βρίσκε Λύσεις
Οι αρνητικοί άνθρωποι δεν βρίσκουν λύσεις και μεγεθύνουν τα προβλήματά τους. Προτιμούν να θρηνούν, να κουτσομπολεύουν και να είναι απαισιόδοξοι. Είναι προτιμότερο να ανάψεις ένα σπίρτο από το να λυπάσαι που είσαι στο σκοτάδι. Μία μέλισσα είναι μικρή, αλλά παράγει ένα από τα πιο γλυκά πράγματα που υπάρχουν. Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Η αρνητική σκέψη δημιουργεί αρνητική δόνηση που μεταμορφώνεται σε ασθένεια.

...Μη Ζεις για το Φαίνεσθαι
Αυτός ο οποίος κρύβει τη πραγματικότητα, προσποιείται, ποζάρει και πάντα θέλει να δίνει την εντύπωση ότι είναι καλά. Θέλει να δείχνει τέλειος, ξέγνοιαστος, κλπ. Ένα χάλκινο άγαλμα με πόδια από πηλό. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για την υγεία από το να ζει κανείς με το φαίνεσθαι και με προσωπεία. Αυτοί είναι οι άνθρωποι με πολύ βερνίκι και λίγες ρίζες. Ο προορισμός τους είναι το φαρμακείο, το νοσοκομείο και ο πόνος.

...Αποδέξου
Η άρνηση της αποδοχής και η έλλειψη της αυτο-εκτίμησης, μας αποξενώνουν από τους εαυτούς μας.
 Το να είμαστε ένα με τον εαυτό μας είναι ο πυρήνας της υγιούς ζωής. Όσοι δεν το αποδέχονται αυτό, φθονούν, ζηλεύουν, μιμούνται, υπερ-ανταγωνίζονται, καταστρέφουν. 
Γίνε αποδεκτός, αποδέξου ότι είσαι αποδεκτός, αποδέξου τις επικρίσεις. Αυτό είναι σοφία, καλή αίσθηση και θεραπεία...

...Εμπιστεύσου
Αυτός ο οποίος δεν εμπιστεύεται, δεν επικοινωνεί, δεν είναι ανοιχτός, δεν είναι συνδεδεμένος, δεν δημιουργεί βαθιές και σταθερές σχέσεις, δεν ξέρει να κάνει αληθινές φιλίες. 
Χωρίς εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει σχέση.
 Η δυσπιστία είναι έλλειψη πίστης σε εσένα και στην ίδια την πίστη.


...Μη Ζεις τη Ζωή Λυπημένα
Καλό χιούμορ. Γέλιο. Ηρεμία. Ευτυχία. Αυτά συμπληρώνουν την υγεία και φέρνουν μακροζωϊα. 
Το ευτυχισμένο άτομο έχει το δώρο να βελτιώνει το περιβάλλον στο οποίο ζεί.
 «Το καλό χιούμορ μας σώζει από τα χέρια του γιατρού.» Η ευτυχία είναι υγεία και θεραπεία.