ΕΘΊΣΤΗΚΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΊΑ...

Με το να κλείνω τα μάτια μου στο κάθε τι που δεν μοιάζει σε σένα,
Εθίζομαι όλο και περισσότερο σε σένα.
Όμορφο μου παραμύθι,
Μέρος αγαπημένο να ξ αποστάζω την καρδιά μου.
Θυμάμαι πάντα να με περικλείεις με στοργή και φροντίδα στο μαγικό σου κόσμο.
Πόσο γαλήνευε την καρδιά μου .
Κάθε φορά που πόναγε ,εκεί έβρισκα ένα καταφύγιο από τον πόνο.
Ο κόσμος ήταν πιο ερωτεύσιμος από τις δικές σου σελίδες, πιο δικός μου.
Ευγενικοί ιππότες ,πρίγκιπες ,και όσα η ψυχή μου επιθυμούσε , όλα εκεί..

Κοίταζα την πραγματικότητα χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
Η Κυνικότητα , που ξέρουν καλά να κρύβουν ΄΄οι μασκαράδες πρίγκηπες΄΄
Όσο ωραία την έκαναν να φαίνεται στα φώτα της ειλικρίνειας, τόσο εμετική και αποκρουστική φαίνονταν όταν έπεφταν αυτά.


Όσο πιο πολύ γνώριζα την πραγματικότητα τόσο πιο πολύ έτρεχα μακριά της.
Άνοιγε τις πόρτες του κόσμου της για να μπώ,
όμως εγώ ποτέ δεν τα κατάφερα να φτάσω ώς εκεί.


Με γέμισες ''Προσδοκίες'' πολύ μεγαλύτερες  απο αυτά που μπορούσα να βρω.
Ναι ! αυτό που μου έμαθες καλά είναι η αυθεντικότητα.
Ότι βλέπω , αυτό είναι.
Πόσο ανακριβή προσέγγιση των ανθρώπων μου δίδαξες.

 

                                                    Δεν μπορώ  χωρίς εσένα παραμύθι μου
                                                                               Ξέρεις;                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             
                            Eθίστηκα στα παραμύθια και η πραγματικότητα δεν με συγκινεί πια.



More: http://soshakespeareanthoughts.blogspot.gr/2014/03/blog-post_23.html