ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.

Ο λόγος είναι έκφραση,μορφή εκτόνωσης και τρόπος διάταξης των σκέψεων. Δίνει σάρκα στην νόηση και στα τέκνα της. Ειδικά όταν είναι ιδιαίτερος και περίτεχνος ,αγγίζει την αντίληψη μας και την ξυπνάει.
Βγάλαμε από μέσα μας συλλήψεις που κουβαλούσαμε και τους δώσαμε μια πιο ποιητική μορφή από αλλού φερμένη.
Είκοσι ''προσωπικές αλήθειες'' κατατέθηκαν μέσα από πένα βρεγμένη στο μελάνι της δημιουργικής γραφής!

1.Χωρίς το καρμικά απροσπέραστο θα χανόντουσαν οι σελίδες μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας με απροσδιόριστη διάρκεια και πολλά υποσχόμενη γραφή.

2.Αν συγκέντρωνα τις εκμυστηρεύσεις της ανέγγιχτης μοναξιάς μου, το βιβλίο μου αναμφίβολα θα σε άγγιζε.

3. Είναι κάτι ώρες που ξυπνά ο συγγραφέας της ψυχής μας και ζητάει να εξομολογηθεί για τα κατορθώματα που σιώπησε.

4. Καταδιωγμένοι από όσα χτίσαμε και εξορισμένοι από όσα ελπίζαμε. Επαναλαμβανόμενο το μοτίβο της διάψευσης στην ποίηση της ζωής.

5. Οι άγγελοι μας, κοιμίζουν τον εγωισμό και την αδικία ενώ οι δαίμονες που δεν εξορίζουμε ύπουλα προσπαθούν να ξυπνήσουν ότι κακό έχει τραφεί.

6. Χαοτικά αδύναμοι μπροστά σε ότι μας ενδιαφέρει και ανεξήγητα δυνατοί μπρος σε ότι μας περισσεύει.

7. Η πραγματική ενηλικίωση έχει μια γεύση ατόφιας δύναμης αλλά και έναν κόκκο μοναξιάς,πως αλλιώς να μάθεις να κολυμπάς... Μόνος μαθαίνεις.

8. Με κέρινα φτερά δεν έμεινε στον ορίζοντα κανείς. ''Ίκαροι και Δαίδαλοι'' άνισοι μπρος στο φως.

9. Μεταμφιεζόμαστε σε δυνατούς μα είμαστε ματωμένοι και πόσο να κρατηθεί ζωντανό ένα άνθος κομμένο απ' την ρίζα;

10. Όλοι περαστικοί από τον χωρόχρονο ας μένουμε τουλάχιστον σαν Άνθρωποι στις αναμνήσεις και όχι σαν σαρκοφάγα μικροπρεπή ανταγωνιστικά όντα

11. Γυρνάς,μονοπάτια δύσβατα. Η σπουδή σύστημα-χάρτης.Εφαρμογή απ' ανάγκη για επιβίωση,συνήθεια στον χρόνο,μετά εμπειρία.

12. Λαμόγια πολλά Άνθρωποι λίγοι. Μην απορείς που σαπίλα και σήψη μας σκέπασε.
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και η κεφαλή του λαού μας, μας πούλησε.

13. Σειρήνες,Σκύλες,Χάρυβδες και ούτε μια Μούσα για αντίβαρο,δύσκολοι καιροί.

14. Την μέρα επιβιώνεις ενώ την νύχτα ζεις, αυτό κάνει την τελευταία τόσο ατίθαση και αδάμαστη ερωμένη...

15. Είναι και αυτή η αγριότητα της ανάγκης που σκοτώνει τις ελευθερίες μας σαν κατάδικους σε εκτελεστικά αποσπάσματα χωρίς έλεος...

16. Πταίσματα γεννάνε αχόρταγα οι μικρές μας ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά τα εξορίζει το μεγαλείο που σκοτώνει τον εγωισμό μας.

17. Είναι και ο καλοφτιαγμένος,άκρως ερωτεύσιμος καφές που μας γραντζουνάει τις αισθήσεις.
Για αυτά τα ίχνη ζωής δουλεύουμε,για να τα εκτιμάμε.

18. Δεν είναι το φορτίο που σε συνθλίβει. Είναι ο τρόπος που το κουβαλάς!Να το θυμάσαι...

19. Έρωτας το πιο μεθυστικό νέκταρ της ψυχής μας. Κάνει δυο σώματα-ένα,δυο ημιτελείς μονάδες αλληλένδετη ενότητα ευδαιμονίας...

20. Η γοητεία κάποιων ανθρώπων δεν περιορίζεται στα στενά όρια της εξωτερικής ομορφιάς,μα και στον τρόπο,που έχουν να μας "αιχμαλωτίζουν" με το μεγαλείο τους. Μην κοιτάς επιφανειακά,δεν θα δεις.