«Ήρωας δεν είναι εκείνος που δε φοβάται,που δεν 

πικραίνεται.Είναι εκείνος που φοβάται και 

πικραίνεται το ίδιο με τον καθένα μας,ίσως και περισσότερο-γιατί όσο γενναιότερος τόσο πιο 

ευαίσθητος-,αλλά ο φόβος δε μεταλάσσει τις 

αποφάσεις της καθαρής του καρδιάς,δεν επηρεάζει τις επιλογές του ωριμότερου νου του.»

-Μάρω Βαμβουνάκη 

“Συναντάμε κόσμο όπως πορευόμαστε. 

Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα 

ευγενικά, δυο υποχρεωτικές κουβέντες, για 

να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά

 αμέσως στον κάδο της λησμονιάς. Υπάρχουν

 μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή 

μπρος μας, βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν:

 “Εδώ θα μείνεις” ή “Σε περίμενα”. Συνήθως τέτοιες ακριβές

 διασταυρώσεις δεν περιέχουν διλήμματα. Θα μπορούσε να

πει κανείς πως ούτε ενοχές περιέχουν. Προσπαθούν να 

αισθανθούν ενοχές, γιατί έτσι πρέπει, έτσι είναι το σωστό, το

 λογικό, όμως στην ουσία , όχι.” 

― Μάρω Βαμβουνάκη, Τα πράγματα που ζουν απ' το χαμό