Αντίληψη του μέτρου και της φθοράς...

Η αδικία είναι ο νόμος της φύσης και η δικαιοσύνη το προϊόν ενός συμβολαίου ανάμεσα στους ανθρώπους. Η σύγκρουση φύσης - νόμου ήταν βασική ιδέα της σοφιστικής. Η αδικία, που αντιπροσωπεύει τα άκρα,ενώ η δικαιοσύνη αποτελεί κι αυτή ένα είδος μεσότητας, ως εφαρμογή του αδίκου έγκειται ακριβώς στη δυσανάλογη υπερβολή και έλλειψη του ωφέλιμου ή βλαβερού.

Σαν νεοέλληνες έχουμε χάσει την αντίληψη του μέτρου και της σωφροσύνης. Η υπερβολή τείνει να είναι χαρακτηριστικό του τρόπου ζωής μας.

Το έχετε αντιληφθεί πως έχει αρχίσει να εκλείπει η ιδιότητα αυτού που είναι καλός άνθρωπος, που έχει καλοσύνη και νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του...

 Τα προβλήματα,οι δυσκολίες, τα εμπόδια και η οικονομική κρίση, δυστυχώς ήταν συμπληρωματικά αίτια για την  αποδυνάμωση της ανθρωπιάς μας και της εξασθένησης της ανεκτικότητας μας προς τους άλλους. 

Η κρίση αξιών δεν είναι αποτέλεσμα ενός μόνο παράγοντα αλλά το άθροισμα πολλών επιμέρους μεταβλητών, οι οποίες συγκλίνουν σε εγωιστικά κίνητρα και έλλειψη κατανόησης. 

Δυστυχώς ο κύκλος είναι φαύλος και ως μιμητικά και αντιδραστικά οντά,αναπαράγουμε με την λάθος στάση μας την αντικοινωνικότητα  του ατομιστή και αλλοτριωμένου συμπολίτη.

Η υπερβολή πρέπει να ψέγεται,να αποδοκιμάζεται, έχουμε περάσει σε μια όχθη μοναξιάς και ακραίας έλλειψης ενδιαφέροντος και κατανόησης. 

Μας λείπει η στήριξη και την στερούμε και από τον έτερο και κοινωνία χωρίς έτερο δεν υπάρχει.

Η  κοινωνία έχει αξία γιατί σχετίζεται με αλληλεπίδραση ως προς τον άλλον. 

Ας γίνουμε άξιοι των προγονών μας,άνθρωποι άξιας και όχι αναξιότητας. 

Ας αγκαλιάσουμε την διαφορετικότητα, ας κατανοήσουμε τον συνάνθρωπο. 

Μαχόμαστε μόνο για το συμφέρον, το ιδιωτικό μας όφελος και παραμερίζουμε όλα τα χρηστά ήθη. Μα αυτή η στάση μας, μας κάνει αδιάφορους,αμέτοχους στα κοινά,μας ευνουχίζει σαν ανθρωπινά όντα. 

Μικρές πράξεις ανθρωπιάς,για μια πιο ανθρώπινη πόλη,την πόλη που αξίζει σε κάθε άνθρωπο.  

Με συλλογική σκέψη θα σωθεί κάτι από την λαίλαπα του βούρκου,τουλάχιστον μέσα μας.

Επιμέλεια: S.P.

ΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ ΛΕΝΕ

Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη...

Αυτούς που ονειρεύονται τους αναγνωρίζεις,

έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης.
Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών, έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι
ψάχνει απελπισμένα.
Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για
τον καθένα.
Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα
και η αγάπη...
~ Roberto Benigni~

The story of the 6 Caryatids of Erechtheion Temple through a short motion picture produced by J.A Productions.

                                      https://www.youtube.com/watch?v=pv9HP7SdEyQ

ΤΟΣΟ ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΑ!

7 ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ!

Δεν λησμονώ ποτέ να αναπνέω βαθιά, να γεμίζω εσωτερική ώθηση και να αδειάζω τα φορτία. Μην παραλείψεις την αποφόρτιση καμία μέρα της υπόλοιπης ζωής σου,ξεκινά από σήμερα!Βάλε τις αναζωογονητικές αναπνοές στην λίστα σου!

Χαμογέλα διάπλατα,ανεπιτήδευτα,άφοβα!

Χάρισε στον εαυτό σου στιγμές χαλάρωσης με εκείνους που επικοινωνούν μαζί σου και αγγίζουν τις χορδές της πνευματικότητας σου. Σου προκαλούν ότι αξίζει περισσότερο,το αγχολυτικό γέλιο,ένα πολύτιμο δώρο!

Να κάνεις όνειρα,όμορφα,θετικά,ιδιαιτέρως παραμυθένια!Να χτίζεις παλάτια,χωρίς περιορισμούς.

Να βγάζεις φτερά από την ενέργεια των όμορφων εικόνων που θα πλάθει η πιο δημιουργική φαντασία!Τα αποστάγματα των ονείρων σου, να τα αφήνεις να σε κινούν και να σε γεμίζουν έμπνευση!

Να σχεδιάζεις ταξίδια,πολλά ταξίδια,με κάθε ευκαιρία να γεμίζεις την αντζέντα σου με διαφορετικά αρώματα,άλλες γεύσεις,νέες κουλτούρες,πλήθος προορισμών και διαλογών με ανθρώπους λογιών λογιών!

Να ζεις τον έρωτα,να μοιράζεσαι,να μην έχεις παρωπίδες,βίωσε τον  αληθινά και με βάθος μέχρι εκεί που αντέχεις. Επιτρέπεται να τσαλακώσεις την εικόνα σου και να καταστρώσεις μια ολοδικιά σου πορεία χάρη στις επιλογές σου. Μην ξεχνάς,δεν υπάρχουν δοκιμασμένες συνταγές,επιτυχίας!

Για να έρθουν νέες καλές ευκαιρίες και για να είσαι σε θέση να τις αντιληφθείς και να τις αρπάξεις, χρειάζεται να αποδεσμευτείς από παλιές καταστάσεις,πρόσωπα και αιτίες που σε αναλώνουν.



Να φωτογραφίζεις ότι όμορφο σε περιβάλει και να το αποδίδεις ακόμα πιο αξιολάτρευτο,ο καιρός περνάει,παγίδεψε την χάρη σου και τις πιο μεγάλες στιγμές σου!!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ

Ζητείται κομπάρσος να μπαίνει στην θέση μας όταν ο τόπος δεν μας χωράει,για να μας μάθει πως να παραπλανάμε,να μας δείξει την τέχνη του να ζωγραφίζεις χαμόγελα πάνω σε ξερά χείλη. 
S.P.

Έχω ανάγκη από τις μικρές μου εξεγέρσεις.

Τις αποδράσεις από το πλαίσιό μου.

Τις λιποταξίες από τα πράγματα που με καθόρισαν.

Έχω απόλυτη ανάγκη από το γλυκό μου ψέμα

Αλλιώς.
..
Αλλιώς, πως θ' άντεχα ζωή μου να σ' αγαπώ!

Πάντα φεύγω.

Φεύγω, φεύγω, και πάντα φτάνω εκεί ακριβώς

απ' όπου έχω φύγει.

Μια ατέρμονη, αδιέξοδη φυγή. Σαν λιποταξία
.
Μακάρι να μπορούσα κάποτε να φύγω απ' τη φυγή

 μου.

Μα μου φαίνεται πως είναι πια αργά. Σουρούπωσε...

«Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή» - Αλκυόνη Παπαδάκη

Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

 

...Σχέδια που εγκαταλείπουμε.Αποφάσεις που φοβηθήκαμε να πάρουμε.
Προσδοκίες των άλλων από εμάς που τις τροφοδοτήσαμε κι ας ξέραμε τι επικίνδυνο ήταν.
Δικές μας απαιτήσεις απ’τους άλλους, ενώ μαντεύαμε κι εκείνων τη μικρότητα και τη δική μας υστεροβουλία.
Άνθρωποι που συναντήσαμε μια νύχτα, μα που το βλέμμα τους όρισε πια για πάντα τη ζωή μας.
Λόγια που τα προμελετήσαμε, μα που όταν ήρθε η ώρα δώσαν τη θέση τους σε μια δειλή σιωπή.
Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα.
Μέσα σε μια στιγμή...εκεί που ανεβαίνεις ανύποπτος μια σκάλα ή απλώνεις το χέρι στο σκοτάδι ψάχνοντας για το φώς.
Μονάχος σε ένα μισοσκότεινο δωμάτιο ή μέσα στο πλήθος και τα φώτα.
Που να πας τότε; Που να κρυφτείς;

 Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;...

Τ.Λ.

Το έχουμε αυτό οι άνθρωποι ξέρεις!

Το έχουμε αυτό οι άνθρωποι ξέρεις όταν ο έρωτας γεννάει την κάψα μέσα μας γινόμαστε άκρως επιλεκτικοί και έχουμε μάτια μόνο για έναν.
Οι άλλοι άκρως περιττοί,απλώς κομπάρσοι, μας καταπατούν τον αέρινο νοερό περίπατο στα αστέρια και μας διαταράσσουν τον έρωτα. 
S.P.

Η ευτυχία μου είμαι εγώ, όχι εσύ

όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,
αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω

μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου

Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν

εσένα…

Ή που δε σε βλέπω όπως εσύ.

Με φωνάζεις επαναστάτρια.

Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου, εσύ επαναστάτησες

ενάντια στα δικά μου.

Δε μπορώ να διαμορφώσω το μυαλό μου.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.

Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι

γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ.

Είπες πως είμαι διάφανη…

Κι εύκολα με ξεχνούν…

Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου

για ν’ αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;

Λέο Μπουσκάλια

Να'μαστε απροσάρμοστοι... Να μη βολευόμαστε.

Χαίρομαι γιατί χωρίς να μπορώ ακόμα καθαρά να το στοχαστώ, ψυχανεμίζομαι πως θα ζω και εγώ, θα στοχάζομαι και θα βλέπω και ακόμα αφού πεθάνω, φτάνει να υπάρχουν ακόμα καρδιές να με θυμούνται.

 Να'σαι σκληρός, υπομονετικός, να καταφρονάς τον κίνδυνο, να μη φοβάσαι το θάνατο, να ζητάς πέρα από τη γης ετούτη το υπέρτατο αγαθό- να ποια φωνή ανέβαινε ακατάλυτα από τις λαικές τούτες φυλάδες και δασκάλεβε την παιδική καρδιά μου. Και συνάμα μια δίψα σφοδρή για φυγές κρυφές, για ταξίδια μακρινά, για περιπλανήσεις γιομάτες έρωτα μυστικό, ηδονή και μαρτύριο.

 Και το πιο μεταφυσικό πρόβλημα παίρνει μέσα μου σώμα φυσικό, θερμό, που μυρίζει θάλασσα και χώμα, κι ανθρώπινο ιδρώτα. Ο Λόγος για να με αγγίξει πρέπει να γίνει τέτοια σάρκα.

Έκανα το χρέος μου. Παραπάνω δεν μπορούσα. Σφογγίζω σαν τον αργάτη μια στιγμή τον ''φαρδήν ιδρώτα'', όπως λέει ο Ντάντες, και δεν απλώνω χέρι, γιατί ξέρω πως δεν υπάρχει κανένας να μου πλερώσει το μεροκάματο.

 Να ξέρουν οι άνθρωποι, όταν πεθάνω, πόσο κι εγώ αγάπησα και πόνεσα τη ζωή και πως είδα και πως άγγιξα τη θάλασσα, το χώμα, τη γυναίκα. Να μάθουν πως δεν ήμουνα ζώο ή πέτρα παρά άνθρωπος με ζεστή σάρκα κι αχόρταγη ψυχή.

Σήμερα σε ποιο σημείο βρισκόμαστε του ανθρώπινου τούτου κυματισμού ; Ποια είναι η σύγχρονη, η πιο προχωρεμένη ταραχή της ψυχής μας ; Ποιος εχόρτασε, αδίκησε, ωρίμασε, έκαμε το χρέος του, πρέπει να φύγει ; Και ποιος πεινά, αδικιέται, ορμάει ν'ανέβει, ζητάει Λευτεριά ;

 Έκαμαν το χρέος τους. Κλέψαν, αδικήσανε, σκοτώσανε, χόρτασαν και περιγέλασαν τους πεινασμένους, δυνάμωσαν και σκλαβώσαν τους αδύνατους, φωτίστηκε το μυαλό τους και καταφρόνεσε τις σκοτεινές καρδιές που χτυπούσανε στα κατώγια τους. Έκαμαν πάλι το χρέος τους. Δημιούργησαν τις μεγάλες θεογόνες δυνάμεις : την Πείνα, την Αδικία, την Οργή, την Εκδίκηση.

 Γιατί η εποχή μας δεν είναι στιγμή ισορρόπησης, οπόταν η υποταγή, η γαλήνη, η σιωπή, η ομορφιά είναι μεγάλες αρετές. Ζούμε τη φοβερή έφοδο, χυμούμε για να κυριέψουμε μια νέα,πλουσιότερη ισοροπία. Γι'αυτό σήμερα η ανοχή είναι αθλιότητα και αναντρία.

Ανατροπή για να ξανακαινουργιώσει ο κόσμος, να ποιο είναι το χρέος κάθε σκεπτόμενου σήμερα μέσα σε τόσο ανήθικο και ανέλπιδο χάος. Ν'ανοιχτεί άβυσσο, φοβερότερη ακόμα, ανάμεσα καλού και κακού, να πληθύνει η αδικία, να κατέβει η Πείνα και να θερίσει τα σωθικά μας- αλλιώς δε σωζόμαστε.

 Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως στα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι, σε όλη σου τη ζωή, να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική άνθιση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του αληθινού ανθρώπου.

 Μια περήφανη ψυχή, μόλις φτάει το σκοπό της, τον μετατοπίζει ακόμα πιο πέρα - παρά για να μη σταματήσουμε ποτέ στον ανήφορο. Έτσι μονάχα η ζωή αποχτά ευγένεια και ενότητα.

 Όταν η καρδιά πιστεύει κι αγαπάει, χίμαιρα δεν υπάρχει. Υπάρχει μονάχα αντρεία, εμπιστοσύνη και γόνιμη πράξη.

 Είμαι ευτυχισμένος γιατί μπορώ να δουλεύω, γιατί δεν έχω καμιά φιλοδοξία, κανένα μίσος, γιατί έχω την καρδιά μου καθαρή.

 Εκατομμύρια άνθρωποι εξευτελίζουνται και γονατίζουν γιατί δεν έχουν ένα κομμάτι ψωμί να στηλώσουν την ψυχή τους και τα κόκκαλά τους. Ανάθεμα, είπα, στην ομορφιά γιατί είναι άκαρδη και δεν νοιάζεται για τον πόνο του ανθρώπου.

 Ας ταχτοποιήσουμε τις σκέψεις μας, ας ρυθμίσουμε την αγανάχτησή μας, ας οργανώσουμε τις επιθυμίες μας. Ας επιστρατευτούμε όσοι πιστοί! Ποιοι θα νικήσουν ; Οι πιο σοφοί; Oι πιο πολλοί; Οι πιο ξυπνοί; Οι πιο σήμερα δυνατοί ; Θα νικήσουν όσοι πιστεύουν.

 Αχ! πότε να συνεργαστούμε, όλοι μαζί, σε μιαν επίθεση! 

Ποιος φωνάζει ; Εμείς φωνάζουμε, τα δέντρα, τα ζώα, τα πλήθη! Κ'ύστερα σιωπή. Ξεχνάμε απο τεμπελιά, από συνήθεια, από φόβο. Μα ξάφνου πάλι η κραυγή σκίζει τα σωθικά μας. 

Πρέπει καλά να βάλουμε στο νου μας πως δεν παραδίνουμε στα παιδιά μας ειρήνη μα πόλεμο. Εμείς σπέρνουμε τον άνεμο, αυτά θα θερίσουν την τρικυμία.

 Να'μαστε απροσάρμοστοι, να η μεγάλη αρετή μας. Να μη βολευόμαστε, να'μαστε ανυπόμονοι, σκληροί, γιομάτη ανησυχία και πίστη, να θέλουμε το αδύνατο - σαν τους ερωτευμένους. Να ξέρουμε πως ό,τι λένε σήμερα δικαιοσύνη είναι οργανωμένη αδικία, κι ό,τι λένε ηθική είναι η βολική, ταπεινή συνεννόηση των άνανδρων. Και να μην το ανεχόμαστε. 

Τι ανάγκη έχουμε εμείς από τα παλιά παραμύθια; Είναι ο άνθρωπος που πεινάει και φωνάζει. Είναι ο άνθρωπος που είναι σκλάβος και μάχεται για Λευτεριά.

Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος,κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές, μια μονάχα τακτική είναι πρακτική και συμφέρει. Να'σαι ανένδοτος.

Νίκος Καζαντζάκης

Αυτογνωσία - Χαλίλ Γκιπράν

Και κάποιος άντρας είπε, Μίλησέ μας για την Αυτογνωσία. 
Κι εκείνος απάντησε λέγοντας: 
Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυχτών. 
Αλλά τ' αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας. 
Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη. 
Θέλετε ν' αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας. 
Και είναι καλό που το θέλετε. 
Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας προς τη θάλασσα. 

Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας. 
Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί. 
Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη. 
Μη λέτε, "Βρήκα την αλήθεια", αλλά να λέτε, "Βρήκα μιαν αλήθεια". 
Μη λέτε, "Βρήκα το μονοπάτι της ψυχής", αλλά να λέτε, "Συνάντησα την ψυχή που περπατούσε στο μονοπάτι μου". 
Γιατί η ψυχή περπατά πάνω σ' όλα τα μονοπάτια. 
Η ψυχή δεν περπατά πάνω σε μια γραμμή, ούτε μεγαλώνει σαν καλάμι. 
Η ψυχή ξεδιπλώνεται, όπως ο λωτός με τα αναρίθμητα πέταλα.

ΠΟΣΟ ΛΥΠΑΜΑΙ...

 Ένα κομμάτι που διαπέρνα και εισβάλει στα σωθικά,ένας ύμνος ερωτικός που αποδίδει την βαθιά ευγνωμοσύνη προς τον απόλυτο ερωτικό σύντροφο, ο οποίος κατέρρευσε κάθε σκιά του παρελθόντος!







Πόσο λυπάμαι - 1939

Στίχοι: Βασίλης Σπυρόπουλος & Πάνος Παπαδούκας Μουσική: Κώστας Γιαννίδης 1. Σοφία Βέμπο 2. Ελίζα Μαρέλι 3. Μαργαρίτα Ζορμπαλά 4. Νατάσα Μανίσαλη & Δάφνη Λαμπρόγιαννη 5. Ανδριάνα Μπάμπαλη 6. Μαρίζα Ρίζου Πολλές αγάπες γνώρισα, αγάπησα και χώρισα μα όπου κι αν γυρνούσα, εσένα ζητούσα. Στα όνειρα τα χίλια μου, σε γύρευαν τα χείλια μου σε γύρευε η ψυχή μου και πόθοι κρυφοί μου. Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό, μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα, σε χάσω γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δε θα μπορώ... Γείρε κοντά μου, αγάπη γλυκιά μου, θέλω ακόμα ξανά να σου πω... Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό, μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δε θα μπορώ...

10 συμβουλές για όμορφα και γερά μαλλιά.

Φροντίστε να λούζεστε ανάλογα με τον τύπο των μαλλιών σας, 2-3 φορές την εβδομάδα εάν έχετε λιπαρά μαλλιά, 1-2 φορές εάν έχετε κανονικά και 1 φορά την εβδομάδα εάν έχετε ξηρά μαλλιά.
Να χτενίζετε τα μαλλιά σας πρωί & βράδυ ώστε να φεύγουν οι νεκρές τρίχες.
Χρησιμοποιείτε για το χτένισμα πηρούνα και όχι βούρτσα για να μην σπάνε οι τρίχες.
Μην χρησιμοποιείτε ποτέ μαλακτική κρέμα στις ρίζες των τριχών.
Να κάνετε μάσκα μαλλιών μια φορά την εβδομάδα.
Καθιερώστε να καθαρίζετε την ψαλίδα μια φορά τον μήνα.
Να αποφεύγετε την έκθεση των μαλλιών σας σε δυνατό αέρα. Σε τέτοια περίπτωση φροντίστε να τα μαζεύετε.
Μην κοιμάστε ποτέ με δεμένα μαλλιά, αλλά με λυτά.
Να αποφεύγετε τις βαφές μαλλιών, μέχρι να αρχίσουν να ασπρίζουν.
Μην χρησιμοποιείτε συνεχώς το ίδιο σαμπουάν, γιατί υπάρχει κίνδυνος να αρχίσουν τα μαλλιά να ατονούν, να λαδώνουν πιο γρήγορα (βαραίνουν) και να κάνουν πιτυρίδα.

Όλα τα παραπάνω τα κάνουμε για να μην αδυνατίζουν τα μαλλιά και πέφτουν. Επίσης για να μην κάνουν ψαλίδα και για να φαίνονται όμορφα και υγιή.

Οι λόγοι για τους οποίους τα μαλλιά μπορεί να παρουσιάσουν πιτυρίδα, πέρα από τους παραπάνω κανόνες, είναι κι άλλοι οι οποίοι αναφέρονται σε άλλο άρθρο.

Περιποίηση διαφόρων τύπων μαλλιών

Λιπαρά μαλλιά: Πρέπει να πλένονται με χλιαρό προς κρύο νερό και καλό είναι να χρησιμοποιείτε σαμπουάν που περιέχουν λεκιθίνη (πλούσια σε βιταμίνη Α) ή χοληστερίνη.

Στα πολύ λιπαρά μαλλιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαπούνι με βάση την πίσσα.

Ξηρά μαλλιά: Δεν πρέπει να σαπουνίζονται πολύ συχνά, γιατί η τρίχα γίνεται πολύ πιο εύθραυστη. Στα ξηρά και λεπτά μαλλιά δεν συνιστάται η χρήση χημικών ουσιών (π.χ. βαφές, περμανάντ κλπ.), οι οποίες ενδέχεται να προκαλέσουν αλλεργίες ή δερματοπάθειες.

Ιδιαίτερα επιβλαβείς παράγοντες για την υγεία των μαλλιών θεωρούνται η υγρασία, το οινόπνευμα και τα αλκαλικά σαμπουάν.

Ομορφιά - Συμβουλές Ομορφιάς - Η υγεία των μαλλιών - 10 κανόνες για τη σωστή περιποίηση των μαλλιών-www.iatronet.gr

ΘΩΡΑΚΊΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ!

Μαστίχα

Πρόκειται για ένα κόσμημα της ελληνικής γης, που καλλιεργείται αποκλειστικά στην Χίο, καθώς μόνο εκεί μπορεί να επιβιώσει. Τα οφέλη που προσφέρει η μαστίχα στον οργανισμό είναι:
Αντιβακτηριακή και αντιμικροβιακή δράση
Καταπολέμηση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, το οποίο ευθύνεται για την πρόκληση γαστρικού και δωδεκαδακτυλικού έλκους
Αντικαρκινική δράση, αφού περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες
Ενθαρρυντικά αποτελέσματα για την Νόσο Crohn (φλεγμονώδης νόσος του εντέρου), μετά από έρευνα του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, παρατηρήθηκε πως ασθενείς με την νόσο εμφάνισαν βελτιωμένη κλινική εικόνα.

Κρόκος Κοζάνης
Ο γνωστός κρόκος ή αλλιώς σαφράν είναι το μπαχαρικό που ευθύνεται για την νοστιμιά αλλά και το εξαιρετικό αποτέλεσμα στην εικόνα του φαγητού. Παρόλα αυτά οι ευεργετικές ιδιότητες του κρόκου Κοζάνης δεν περιορίζονται σε μαγειρικές συνταγές, αλλά και σε συνταγές μακροζωίας και καλής υγείας. Το μπαχαρικό αυτό προσφέρει:
Τονωτικές, χαλαρωτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες, ενώ λειτουργεί και ως αφροδισιακό μπαχαρικό

Αντικαρκινικές, αντιοξειδωτικές και αντιθρομβωτικές ικανότητες
Ανακούφιση στομαχόπονου και πεπτικών προβλημάτων
Αντιμετώπιση της ήπιας μορφής κατάθλιψης


Ρετσίνα και Ούζο
Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση του αλκοόλ με μέτρο προσφέρει ευεργετικές ιδιότητες στον οργανισμό. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ένα ποτήρι κρασί κάνει καλό στην καρδιά, πόσο μάλλον αν είναι κρασί ελληνικής παραγωγής, όπως η ρετσίνα

Αντίστοιχα η κατανάλωση ούζου :
Βοηθάει στην απορρόφηση του σιδήρου από τις τροφές, αφού περιέχει γλυκάνισο
«Ανοίγει» την όρεξη, λόγω της ανηθόλης, το αιθέριο έλαιο που περιέχει ο γλυκάνισος


Ελληνικός Καφές
Σύμφωνα με έρευνα της Α’ Καρδιολογικής Κλινικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών παρατηρήθηκε πως οι υπερτασικοί ασθενείς, με μέτρια κατανάλωση ελληνικού καφέ (1-2 φλιτζάνια καφέ) είχαν μεγαλύτερη ελαστικότητα στις αρτηρίες από ασθενείς που έπιναν μικρότερες ποσότητες.

Η έρευνα που παρουσιάστηκε σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας στην Στοκχόλμη, πραγματοποιήθηκε στην Ικαρία, καθώς φημίζεται για την υψηλό δείκτη μακροζωίας και συμμετείχαν 485 άτομα, ηλικίας 65-100 ετών. Τα οφέλη:
Αντιοξειδωτικές ουσίες, λόγω των φλαβονοειδών, που περιέχονται στους κόκκους καφέ
Βοηθάει στον περιορισμό της καφεΐνης. Ο ελληνικός καφές πίνεται σε μικρό φλιτζάνι και δεν περιέχει υψηλή ποσότητα καφεΐνης, ενώ το μεγαλύτερη ποσότητα μένει στο κάτω μέρος του φλιτζανιού
Καταπραΰνει τους στομαχόπονους
προστατεύει τις αρτηρίες των ηλικιωμένων ατόμων, οι οποίοι πάσχουν από υπέρταση.

      Ποιήμα στους φίλους (Χορχέ Μπουκάι)

Δεν µπορώ να σου δώσω λύσεις, για όλα τα προβλήµατα της ζωής, ούτε έχω απαντήσεις στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου, αλλά µπορώ να σε ακούσω και να τα µοιραστώ µαζί σου.

Δεν µπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου. Αλλά όταν µε χρειάζεσαι θα ‘µαι δίπλα σου.

Δεν µπορώ ν’ αποτρέψω να µη σκοντάψεις. Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου, για να κρατηθείςκαι να µη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαµβοί σου κι οι επιτυχίες σου δεν είναι δικά µου. Αλλά χαίροµαι ειλικρινά να σε βλέπω ευτυχισµένο.

Δεν κρίνω τις αποφάσεις που παίρνεις στη ζωή. Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω, να σε παροτρύνω και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.

Δεν µπορώ να σου χαράζω όρια που µέσα τους οφείλεις να κινείσαι, αλλά σου προσφέρω αυτό το χώρο, τον απαραίτητο για ν’ αναπτυχθείς.

Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά, αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σου και να µαζέψω τα κοµµάτια, για να τη φτιάξω από την αρχή.

Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος θα όφειλες να είσαι. Μονάχα µπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι και να ‘µαι φίλος σου.

Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα τους φίλους και τις φίλες µου. Δεν ήσουν ψηλά, ούτε χαµηλά ούτε στη µέση. Δεν ήσουν στην αρχή, ούτε στο τέλος της λίστας. Δεν ήσουν το νούµερο ένα ούτε, το τελικό, ούτε διεκδικώ να ‘µαι πρώτος, δεύτερος ή ο τρίτος στη δική σου. Φτάνει που µε θες για φίλο.

Ευχαριστώ που ‘µαι αυτό.

Η σοφία δεν έχει καμία αντιστοιχία με τις γνώσεις ενός ανθρώπου. Στην πραγματικότητα, σοφία είναι όλα εκείνα που μένουν από τις γνώσεις κάποιου, όταν ο ίδιος αποποιείται όλα αυτά που έχει μάθει. Ξεκινάμε από ένα σταθμό που ονομάζεται άγνοια. Είναι ο σταθμός, στον οποίο μένουν όλοι εκείνοι που ούτε καν γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν και, επομένως, δεν έχουν καμία ανάγκη να μάθουν. Αν κάποιος αποφασίσει να ανέβει στο τρένο, είναι επειδή κάποιος τού έχει απλώσει το χέρι. Αν ανέβει στο τρένο και ακολουθήσει τον σωστό δρόμο, θα φτάσει στον τόπο των ερευνητών. Αν το κάνει καλά και δεν χάσει τον δρόμο του, θα φτάσει και στον επόμενο σταθμό. Τον σταθμό των δασκάλων. Κάποιοι από τους δασκάλους αποφασίζουν να διδάξουν, ενώ ορισμένοι θέλουν να μείνουν μόνοι με τις γνώσεις τους. Αν ένας δάσκαλος ζήσει πολλά πράγματα για πολλά χρόνια, ίσως καταφέρει να ανέβει ξανά στο τρένο για να φτάσει στον σταθμό της σοφίας, που είναι ο τελευταίος. Είναι ο τόπος όπου ζουν όλοι αυτοί που ούτε καν γνωρίζουν ότι γνωρίζουν. Είναι αστείο, αλλά, αν ρωτήσεις έναν πραγματικά σοφό, θα σου απαντήσει «δεν γνωρίζω αν γνωρίζω», όπως ακριβώς θα σου απαντούσε ένας αδαής. Ίσως γι΄ αυτό σε αυτή την κοινωνία που ζούμε θεωρούμε αδαείς κάποιους σοφούς και κάποιους αδαείς τούς θεωρούμε σοφούς.

-Χορχε Μπουκαι

So -->>vintage<<-- ideas for every home!

Το Vintage είναι πολύ της μόδας 

τώρα, γιατί μας θυμίζει παλιές καλές 

εποχές με κομψή εμφάνιση. 

Εάν 

είστε, και εσείς λάτρης των vintage 

κομματιών 

το ακόλουθο θέμα σας ενδιαφέρει 

 αναμφίβολα!

Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι του κι ένα ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη.
Ένα ψαροκάικο δίχως ρότα.

Που πάμε καπετάνιο; Με ρωτάει ο τιμονιέρης και μου κλείνει το μάτι.

Όπου πάνε τα κύματα λέω επίσημα εγώ.

Και τα σμαραγδιά φεγγάρια που είναι στο κατάρτι σκάνε σαν ρόδια στην κουβέρτα.

Κι ο ξεσκούφωτος ήλιος ο αληταράς παρατάει το τιμόνι του και χορεύει.

Και η νύχτα γεμίζει χιλιάδες ήλιους αληταράδες.
Και η ψυχή μου γεμίζει νύχτες πολύχρωμες. Γεμίζει σμαραγδιά φεγγάρια και θαλασσινά πουλιά. Που να χωρέσουν μέσα μου όλα αυτά; Που να στριμωχτούν π΄ ανάθεμα τα;

-Αλκυόνη Παπαδάκη-

Πόσο κάνει λέω στη μοίρα μου. 


Τι χρωστάω; 

Τόσο μου λέει.
 
Παρ’ τα και δίνε του

. 
Έχω ένα ραντεβουδάκι με την επόμενη μέρα. 


-Αλκυόνη Παπαδάκη-

Μπορεί να τρέξεις μακριά από τα πάντα

αλλά όχι από αυτά που έχεις μέσα σου

Τούτο το καράβι της φυγής είναι εντός μας και

 μόνο....

Ό,τι πολυτιμότερο έχουμε είναι η προσωπική μας αξιοπρέπεια. Όταν την χάσουμε, δε μας μένει τίποτα. Καθώς όλοι έχουμε αξία και όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας, είναι γελοίο να μετράμε την αξία ενός ατόμου συγκρίνοντάς τη με την αξία κάποιου άλλου. Οι άνθρωποι που αποτιμούν την αξία των άλλων βάσει της οικονομικής τους επιφάνειας, της εργασίας τους ή του τρόπου ζωής που επιλέγουν, θέτουν υπό αμφισβήτηση τη δική τους νοημοσύνη και ευαισθησία.


Εφόσον είμαστε όλοι ίσοι στα μάτια του Θεού, ποιος δικαιούται να χρίσει τον εαυτό του ανώτερο δικαστή; Παγιδευόμαστε σ΄αυτή τη θλιβερή νοοτροπία μόνο όταν επιτρέπουμε στους άλλους να γίνουν εκτιμητές της δικής μας αξίας. Όσο εμείς πιστεύουμε στον εαυτό μας και διατηρούμε τον αυτοσεβασμό, την περηφάνια και την αίσθηση του χιούμορ μας, δεν κινδυνεύουμε από τέτοιους εισβολείς.


Το να υποτιμούμε τους άλλους για να φανούμε εμείς πιο σημαντικοί είναι ένδειξη της δικής μας αδυναμίας. Γινόμαστε περισσότερο άξιοι συμπόνοιας παρά περιφρόνησης, γιατί στην πραγματικότητα αποκαλύπτουμε την απελπισμένη μας ανάγκη να αγαπηθούμε.

Το να συμπεριφέρεσαι με αξιοπρέπεια δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να επιτρέπεις στους άλλους να είναι ελεύθερα ο εαυτός τους. (Sol Chaneles)




Απόσπασμα από το βιβλίο Γεννημένοι να αγαπάμε Στοχασμοί για την Αγάπη του Leo Buscaglia

«Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περάσεις για ηλίθιος»
Και λοιπόν; Εγώ το γλεντάω αφάνταστα, ενώ χιλιάδες γνωστικοί πεθαίνουν από ανία.
«Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περαστείς για συναισθηματικός»
Δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω συχνά. Κλαίω από χαρά , από απελπισία. Κλαίω όταν βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους. Κλαίω όταν βλέπω ανθρώπους που αγαπιούνται. Δε με νοιάζει μήπως φανώ συναισθηματικός. Δεν πειράζει. Μ’ αρέσει. Μου καθαρίζει τα μάτια.
«Όταν ανοίγεσαι στους άλλους, κινδυνεύεις να μπλεχτείς»
Και τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή; Δεν έχω καμιά διάθεση αν ζήσω μόνος μου σ’ ένα νησί. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μαζί εσείς και εγώ, σημαίνει πως έτσι είμαστε φτιαγμένοι.
«Όταν δείχνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου»
Εγώ χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου. Μπορείς να αποκαλύψεις πολύ χειρότερα πράγματα από την ανθρωπιά σου.
«Όταν εκθέτεις τις ιδέες κ τα όνειρά σου στον κόσμο, κινδυνεύεις να τα χάσεις»
Τι να γίνει. Δεν μπορείς να κερδίζεις τα πάντα.
«Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου»
Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για ν’ αγαπάς, κι όχι για να πάρεις ανταπόδοση – αυτό δεν είναι αγάπη.
«Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις»
Και «Όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις»
Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις , γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε…..

Όποιος δε ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν’ αποφεύγει τον πόνο κ τη λύπη, αλλά δε μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζει κ δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες κ τους εθισμούς του. Έχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος.


Λέο Μπουσκαλια

Η ζωή δεν μαθαίνεται από δεύτερο χέρι.
Δεν είναι μια κυρία που φτάνει μόνο να στη συστήσουν
με όλους τους κανόνες της ευγένειας κι εσύ
να χαμογελάς,.. να κάμεις ελαφρά υπόκλιση και
να πεις χαίρω πολύ.
Ζήσε για να μάθεις.
Πάρε τα ρίσκα σου.
Μη φοβάσαι.
Δεν ειναι πιά η ζωή μου μια πορεία στην έρημο.
ξαφνικά η έρημος γέμισε κόκκινα τριαντάφυλλα.
ξαφνικά οι μέρες μου γέμισαν ήλιο.
ξαφνικά οι νύχτες μου γέμισαν δίδυμα φεγγάρια!
Γιια κοίτα, φίλε μου, πώς γυρίζει ο τροχός!
Δε χάθηκε ο ήλιος... στο σκούρο σύννεφο κρύφτηκε.
περίμενε λίγο. 'Ολα θα αλλάξουν


Δε σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο.
Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου.
Να σου στείλω ένα μήνυμα. Κι εσύ δεν άκουγες.
Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου,
για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του.
Ο πόνος θέλει μια σκέψη.
Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. Όταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός.
Πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει,
ώσπου να σε ρημάξει...
Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα.
Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή.
Και καθόλου οχυρωμένη.
Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης.
Είχες πυξίδα.
Κρατούσες την ρότα σου σταθερή..
Άραξες το σκέφος σου σε απάνεμο λιμάνι.
Εγώ το δικό μου το βούλιαξα.
Ναυάγησα.
Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα.
Ταξίδευα σ' ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ' αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες.
Όπου μου λεγαν πήγαινα.


Να παιχνίδι είναι ο έρωτας και εσύ δεν το έμαθες ακόμη.
Τι λες πως είναι η ζωή;
Ένα λουλούδι, μια δροσιά, ένα τραγούδι!

Μη με κοιτάς... θέλει βουτιά ο έρωτας...

Αλκυόνη Παπαδάκη 

«Ήρωας δεν είναι εκείνος που δε φοβάται,που δεν 

πικραίνεται.Είναι εκείνος που φοβάται και 

πικραίνεται το ίδιο με τον καθένα μας,ίσως και περισσότερο-γιατί όσο γενναιότερος τόσο πιο 

ευαίσθητος-,αλλά ο φόβος δε μεταλάσσει τις 

αποφάσεις της καθαρής του καρδιάς,δεν επηρεάζει τις επιλογές του ωριμότερου νου του.»

-Μάρω Βαμβουνάκη 

“Συναντάμε κόσμο όπως πορευόμαστε. 

Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα 

ευγενικά, δυο υποχρεωτικές κουβέντες, για 

να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά

 αμέσως στον κάδο της λησμονιάς. Υπάρχουν

 μάτια όμως που από το πουθενά εμφανίζονται μια στιγμή 

μπρος μας, βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν:

 “Εδώ θα μείνεις” ή “Σε περίμενα”. Συνήθως τέτοιες ακριβές

 διασταυρώσεις δεν περιέχουν διλήμματα. Θα μπορούσε να

πει κανείς πως ούτε ενοχές περιέχουν. Προσπαθούν να 

αισθανθούν ενοχές, γιατί έτσι πρέπει, έτσι είναι το σωστό, το

 λογικό, όμως στην ουσία , όχι.” 

― Μάρω Βαμβουνάκη, Τα πράγματα που ζουν απ' το χαμό