‘Ολοι θύματα απάτης! Νομίζουμε πως ο χρόνος ελέγχετε.
Μα εκείνος κυλάει αδυσώπητα, χωρίς διάκριση.
Προσωρινά είμαστε εδώ. Οι άνθρωποι αλλάζουμε, οι μέρες διαδέχονται τις νύχτες,
τα ρούχα ξεθωριάζουν και τα παλιά μπουκαλάκια από αρώματα αδειάζουν...
Έτσι απρόβλεπτες παραμονεύουν οι μέρες!
Μέχρι χτες ήμασταν παιδιά. Παιδιά σκληρά με τους ‘’μεγάλους’’. Τώρα σαν ενήλικες πιο ευάλωτοι από ποτέ, νομίζουμε ότι είμαστε παιδιά. Μα τα λάθη να κοστίζουν ακριβότερα από ότι ο λεκές του μαρκαδόρου, πια!
Πορευόμαστε συχνά όχι και τόσο θαρραλέα όσο χρειάζεται. Μπροστά μας συσσωρεύεται το αβέβαιο και ο σωρός με τον φόρτο που έχουμε να βγάλουμε εις πέρας. Όσο τραβάμε κουπί, στον κόσμο που μοχλός είναι το χρήμα περιορίζουμε το ‘’οξυγόνο’’ στο παιδί που κουρνιάζει μέσα μας. Τετραγωνιζόμαστε, κάθε μέρα και πιο πολύ για να αποδώσουμε τα τυποποιημένα ζητούμενα. Μορφοποιούνται οι αντιδράσεις μας, δεν νομίζετε; Μηχανοποιούμαστε από την πρώτη μέρα της μαθητικής ζωής μας. Θάβουμε την ελεύθερη έκφραση της προσωπικότητας μας, πίσω από υποδείξεις!
Είμαστε υπηρέτες του ρολογιού. Όσο σκληροί ήμασταν μικροί, τόσο επιεικείς γίναμε με τους εαυτούς μας μεγαλώνοντας….Χρυσώνουμε το φαίνεσθαι και αγνοούμε το είναι. Μα πως θα ζήσουμε καλά αν δεν αντικρίσουμε την γυμνή αλήθεια των επιθυμιών μας, στον καθρέφτη των προτεραιοτήτων μας; Ψάχνοντας την αλήθεια, διώχνουμε τις αυταπάτες και τις πλάνες, που οδηγούν σε αδιέξοδα .
Τα παιδιά είναι οι εραστές της αλήθειας. Αν θέλετε να αναπνέει το παιδί μέσα σας να είστε ειλικρινείς με σας και του άλλους. Αν πάλι, η πορεία σας μοιάζει ασφυκτική, κάπου στην διαδρομή ξεχάσατε ποιοι είστε, τι θέλετε, από πού προέρχεστε και πως σκέφτεστε να πατέ εκεί που στοχεύετε.
Αλώστε αν δεν ξέρεις που θες να πας απλώς θα περιφέρεσαι, άσκοπα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου