Αριθμολογία είναι η μελέτη της μυστικής σχέσης μεταξύ ενός αριθμού ή μέτρησης και της ζωής. Διαθέτει πολλά συστήματα, παραδόσεις και πεποιθήσεις. Η αριθμολογική μαντεία με συστήματα όπως η "ισοψηφία" ήταν δημοφιλής μεταξύ των πρώτων μαθηματικών, όπως ο Πυθαγόρας, αλλά δεν θεωρείται πλέον ως "επίσημα μαθηματικά" από τους σύγχρονους επιστήμονες.
Σήμερα, η αριθμολογία συνδέεται συχνά με το παραφυσικό, παράλληλα με την αστρολογία και άλλες παρόμοιες μαντικές τεχνικές.
Ο όρος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για εκείνους που διαθέτουν ιδιαίτερη πίστη στα αριθμητικά μοτίβα, ακόμη και αν αυτοί οι άνθρωποι δεν ασκούν την παραδοσιακή αριθμολογία. Για παράδειγμα, ο μαθηματικός Underwood Dudley, το 1997, στο βιβλίο του "Αριθμολογία ή τι πίστευε ο Πυθαγόρας" χρησιμοποιεί τον όρο για να περιγράψει πρακτικές εφαρμογής της κυματικής αρχής Ελιοτ στην ανάλυση της αγοράς μετοχών.
Η σύγχρονη αριθμολογία συχνά περιέχει πτυχές όλων των αρχαίων πολιτισμών και δασκάλων, μεταξύ των οποίων οι Βαβυλώνιοι, ο Πυθαγόρας και οι οπαδοί του, η αστρολογική φιλοσοφία από την ελληνιστική Αλεξάνδρεια, ο παλαιοχριστιανικός μυστικισμός, οι πρώιμοι Γνωστικοί, το Εβραϊκό σύστημα της Καμπάλα, οι ινδικές Βέδες, ο κινεζικός "Κύκλος των Νεκρών", και το αιγυπτιακό «Βιβλίο των Αρχόντων του Μυστικής Αίθουσας".
Ο Πυθαγόρας και άλλοι φιλόσοφοι της εποχής του πίστευαν ότι επειδή οι μαθηματικές έννοιες ήταν πιο «πρακτικές» (πιο εύκολο να ρυθμιστούν και να ταξινομηθούν είχαν και μεγαλύτερη ακρίβεια. Ωστόσο, ο Πυθαγόρας δεν έπλασε ο ίδιος το σύστημα που αποκαλείται αριθμολογία. Αυτός απλά άνοιξε το δρόμο για την θεώρηση των αριθμών ως αρχέτυπα και όχι απλούς αριθμούς.
Ο Αγ.Αυγουστίνος Ιππώνος ή ιερός Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.) έγραψε: «Οι αριθμοί είναι η παγκόσμια γλώσσα που δόθηκε από το Θεό στον άνθρωπο ως επιβεβαίωση της αλήθειας." Παρόμοια με τον Πυθαγόρα, κι αυτός πίστευε ότι όλα είχαν αριθμητικές σχέσεις και επαφίεται στο ανθρώπινο μυαλό να αναζητήσει και να διερευνήσει τα μυστικά αυτών των σχέσεων ή να αποκαλυφθούν από την θεία χάρη.
Το 325 μ.Χ., μετά την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας, οι διαφοροποιήσεις από τις πεποιθήσεις της Εκκλησίας χαρακτηρίστηκαν ως αιρέσεις στο εσωτερικό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η αριθμολογία δεν αντιμετωπίστηκε με εύνοια από τις χριστιανικές αρχές της εποχής και εξοβελίστηκε στη σφαίρα των μη εγκεκριμένων πεποιθήσεων μαζί με την αστρολογία και άλλες μορφές μαντείας και τη "μαγεία". Παρά το γεγονός αυτού του θρησκευτικού εξαγνισμού, η πνευματική σημασία που αποδιδόταν ως τότε σε κάποιους "ιερούς αριθμούς", δεν εξαφανίστηκε.
Για παράδειγμα υπάρχουν πολλοί αριθμοί όπως ο "αριθμός του Ιησού», ή ο "αριθμός του Διαβόλου" που σχολιάστηκε και αναλύθηκε από τον Δωρόθεο της Γάζας ενώ η αριθμολογία εξακολουθεί να χρησιμοποιείται τουλάχιστον από κάποιους συντηρητικούς Ορθόδοξους Ελληνικούς κύκλους.
Η αριθμολογία είναι εμφανής σε όλο το έργο του Sir Thomas Browne του 1658, "Ο Κήπος του Κύρου". Στις σελίδες του ο συγγραφέας επιχειρεί να αποδείξει ότι ο αριθμός πέντε και το σχετικό χιαστί σχέδιο εντοπίζεται σε όλες τις τέχνες, στον στο σχεδιασμό και στη φύση - ιδιαίτερα τη βοτανολογία.
Η σύγχρονη αριθμολογία έχει διάφορες επιρροές. Το βιβλίο της Ruth A. Drayer , "Αριθμολογία, η ισχύς των αριθμών", λέει ότι στις αρχές του 20ου αι., η Dow Balliett συνδύασε το έργο του Πυθαγόρα με διάφορες βιβλικές αναφορές. Στη συνέχεια, η μαθήτρια της Balliet, Δρ. Juno Jordan, στις 23 Οκτωβρίου 1972, άλλαξε περαιτέρω την αριθμολογία και βοήθησε να γίνει το σύστημα που είναι γνωστό σήμερα με τον τίτλο «Πυθαγόρειο», αν και ο Πυθαγόρας ο ίδιος δεν είχε καμία σχέση αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου