Τόσο επίκαιρο και εύστοχο το απόσπασμα που ακολουθεί.
Ο πατέρας του Θεάτρου, φαίνεται προφητικός,γιατί οι ιστορίες κάνουν κύκλους!
"Όσο πληθαίνουν εκείνοι που υποφέρουν τόσο πιο φυσικά φαίνονται τα δεινά τους.
Ποιος θα εμπόδιζε να βραχούν τα ψάρια στη θάλασσα;
Και αυτοί το ίδιο που τυραννιούνται,
μοιράζονται τούτη τη σκληρότητα απέναντι σε αυτούς τους ίδιους.
Είναι τρομερό να βλέπεις με πόση ευκολία προσαρμόζεται ο άνθρωπος,
όχι μόνο στα βάσανα των ξένων αλλά και στα δικά του.
Όλοι όσοι έχουν αναλογιστεί αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση,
αρνιούνται να επικαλεστούν ο ένας τον οίκτο του άλλου.
Αλλά είναι αναγκαίος ο οίκτος του καταπιεσμένου για τον καταπιεσμένο.
Είναι του κόσμου η ελπίδα..."
Μπ. Μπρεχτ
Ποιος θα εμπόδιζε να βραχούν τα ψάρια στη θάλασσα;
Και αυτοί το ίδιο που τυραννιούνται,
μοιράζονται τούτη τη σκληρότητα απέναντι σε αυτούς τους ίδιους.
Είναι τρομερό να βλέπεις με πόση ευκολία προσαρμόζεται ο άνθρωπος,
όχι μόνο στα βάσανα των ξένων αλλά και στα δικά του.
Όλοι όσοι έχουν αναλογιστεί αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση,
αρνιούνται να επικαλεστούν ο ένας τον οίκτο του άλλου.
Αλλά είναι αναγκαίος ο οίκτος του καταπιεσμένου για τον καταπιεσμένο.
Είναι του κόσμου η ελπίδα..."
Μπ. Μπρεχτ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου