ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ Ο ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ

Κουβάρια παντού, γρίφοι, ερωτηματικά και παράπονα.

Άτιμη φύση, η ανθρωπινή,δεν ησυχάζει ποτέ.

Στροβιλίζεται, τριγυρνάει, κουβαριάζεται  μα δεν στέκεται!

Μια στιγμή ευτυχίας και μετά πέρασμα σαν ανάμνηση.

Άξαφνη διαδικασία και απρόσμενη η μετάβαση...

Δεν περιμένω πια την ευτυχία, όταν την ανέμενα δεν ερχόταν.

Από όταν έδειξα ματιά καθαρή και ατάραχη, μου χτυπάει αυτή την πόρτα.

 Εγώ μόνο καλωσόρισα, εκείνους που επέμεναν να χτυπάνε την δική μου πόρτα.

 Ακόμα και όταν εγώ είχα χαθεί σε ανεμοστροβίλους, χτυπούσαν.

Μια καρμική απόφαση και αν είναι στο κιτάπι, θα το πεις το ναι και θα χαράξεις νέες κοινές πορείες.

Ακόμα και αν δεν ξέρεις τι θες, άμα έχεις κρατήσει  τα διδάγματα, θα προσδιορίσεις τι δεν σου κάνει. Έτσι διώχνοντας τα αταίριαστα, θα έχεις χώρο για νέες αφίξεις στα μέτρα σου.

Ότι χειρότερο να συμβιβάζεσαι και να μην βλέπεις ότι αξίζεις.

Πάντα να ξέρεις ότι αξίζεις, οποίος και αν είσαι, όπου και αν βρίσκεσαι,από όπου και αν ήρθες. 

Δεν υπάρχει άλλο πλάσμα  ολόιδιο σου, στον ντουνιά! Κράτα ψηλά το κεφάλι και τις προσδοκίες σου, ψιθύρισε έναν χαρούμενο σκοπό!

Μπορείς να τσαλαβουτήσεις στις λάσπες,αν το θες ακόμα και έτσι  θα έρθει η ώρα που θα διαχωρίσεις τα μωσαϊκά από τα κατσάβραχα. Αλλά ποτέ μην αφήσεις να λερώσουν την αυτοεικόνα σου. 

Ο σεβασμός κερδίζεται και είναι τέκνο του αυτοσεβασμού!